கற்புடைய மகளிரும் காதலரும் ஈருடற்கோருயிர்போல் அன்பால்
இயைந்து நிற்பராகலின் அவருள் ஒருவரெய்தும் இன்ப துன்பங்கள்
ஏனையர்க்கும் எய்துமென்க;

என்னும் திருக்கோவையார்ப்பாட்டு இங்கே சிந்திக்கற்பாலது. நின்ற, அன்
சாரியை பெறாத பலவின்பால் முற்று. இது தொழிலுவமையணி. (15)

     (இ - ள்.) சேண் தென்திகைக் கால்தள்ள - நெடிய தென்றிசை
யினின்று வருந் தென்றற் காற்று தள்ளுதலால், தெண் மதுச் சிதற - தெளிந்த
தேன் துளிக்க, தும்பி நீட்டிசை முரல - வண்டுகள் நெட்டிசைபாட, சாயா
நின்று ஆடல் பூங்கொம்பர் - ஒசிந்து ஆடும் பூங்கொம்புகள், நாட்டியப்
புலவன் ஆட்ட - கூத்து வல்லோன் ஆட்டுவிக்க, நகைமுகம் வெயர்வை
சிந்த - ஒளிபொருந்திய முகத்தினின்றும் வியர்வை சிதற, பாட்டு இசைத்து
ஆடாநின்ற பாவைமார் போன்ற - பாட்டுப்பாடி ஆடா நின்ற நாடக
மகளிரை ஒத்தன.

     திகை - திசை. கொம்பர், இறுதிப்போலி. கொம்பர் ஆடல்
பாவைமார் ஆடல்போன்றன என மாற்றித் தொழிலுவமை யாக்கலுமாம்.
(16)

     (இ - ள்.) மலர்ந்த செவ்வந்திப்போதும் வகுளமும் - விரிந்த
செவ்வந்தி மலரும் மகிழம் பூவும், உதிர்ந்து வாடி உலர்ந்தும் - நிலத்தில்
உதிர்ந்து வாடிப் புலர்ந்தும், அளிமொய்த்துத் தேன் நக்கக் கிடப்பன -
வண்டுகள் மொய்த்துத் தேன் உண்ணக் கிடப்பனவாயின; உள்ளம் மிக்க -
உள்ள மிகுதியையுடைய, குலம்தரு நல்லோர் - உயர்குடிப் பிறந்த
நல்லோர்கள், செல்வம் குன்றினும் - செல்வஞ் சுருங்கிய விடத்தும், தம்பால்
இல் என்று அலந்தவர்க்கு - தம்மிடத்து வந்து இல்லை என்று கூறி
வருந்தியவர்க்கு, உயிரை மாறியாயினும் கொடுப்பர் அன்றோ - தம்முயிரை
மாறியாகிலும் கொடுப்பாரல்லவா.