மகளிரே தெய்வம் என்பார் உலகாயதர்;

என உலகாயதன் கூற்றாகச் சிவஞான சித்தியார்ப் பரபக்கத்துள் ஓதுதல்
காண்க. மகளிர் வளைப்ப இயல்பாக நடுங்கி மலர் சிந்தித் தேன் சொரியும்
கொம்பினை வேட்கையால் உடல் கம்பித்து அவரருளைப்பெற வேண்டி
அடிகளில் மலர் தூவிக் கண்ணீருடன் வணங்குவனவாகக் கற்பித்தார். மலர்
முகம் - மலரினிடம், மலர் போலும் முகம். கண்ணீர் - கள்ளாகிய நீர், விதி
நீர். உலகியல் என்றது ஆடவர் ஒழுகுந்தன்மை. மெய்யே போலும் என்றது
தற்குறிப்பு. (33)

     (இ - ள்.) மைக்கணாள் ஒருத்தி - மைதீட்டிய கண்ணையுடைய ஒரு
பெண், நிமிர் கொம்பை எட்டா வளைக்குந் தோறும் - உயர்ந்த
கொம்பொன்றை எட்டிவளைக்குந் தோறும், கைக்கு நேர்படாமை - கைக்கு
எட்டாமையால், வாடும் கடிமலர்க்கொடி போல் நிற்ப - வாட்டமுற்ற
மணமுள்ள மலர்க்கொடி போலச் சோர்ந்து நிற்க, தைக்கும் பூங்கணை வேள்
அன்னான் ஒரு மகன் தலைப்பட்டு - பாய்ந்துருவும் மலர்க் கணையையுடைய
மன்மதன் போன்றானாகிய ஓர் ஆண்மகன் எதிர்ப்பட்டு, என்னை
எய்க்கின்றாய் - என்னை வாடுகின்றாய், தோள்மேல் ஏறிப் பறி என -
எனது தோளின் மேல் ஏறி மலர்களைக் கொய்வாயாக வென்று கூறி, ஏந்தி
நின்றான் - அவளைத்தாங்கி நின்றான்.

     நேர்படாமையின் என உருபு விரிக்க. யானிருக்க நீ இளைப்ப
தென்னை என்றானென்க. இது கலவியைக் குறிப்பாலுணர்த்தலின் உதாரம்
என்னும் குணவணியாகும். (34)

     (இ - ள்.) தையலாள் ஒருத்தி - ஒரு பெண், எட்டாமலர்க் கொம்பை
- எட்டாத பூங்கொம்பொன்றை வளைக்க, தளிர்க்கை நீட்டி - தளிர்போன்ற
தனது கையை நீட்டி, ஐயம் நுண்மருங்குல் நோவவருந்தலும் - (உண்டோ
இல்லையோ என்னும்) ஐயம் விளைக்கும் நுண்ணிய இடை வருந்த
வருந்தலும், ஆற்றாக்கேள்வன் - அதனைப் பொறாத அவள் கொழுநன்,