பேசிலேன் - நின்னிடத்துப் பெறுகின்ற பொருளை இழந்தேன் என்று
கூறிற்றிலேன்; யார்க்கும் மேலாம் கறை கெழுமிடற்றோய் - அனைவருக்கும்
மேலாகிய நஞ்சக்கறை பொருந்திய திருமிடற்றினையுடைய இறைவனே,
நின்றன் கவி - நீ பாடியருளிய பாசுரத்திற்கு, சில் வாழ் நாள் சிற்றறிவு
உடைப் புலவர் - சில் வாழ்நாளும் சிற்றறிவுமுடைய புலவர், குற்றம்
சொன்னால் - குற்றங் கூறினால், உனை மதிக்க வல்லார் யார் - நின்னை
மதிக்கவல்லவர் யாவர் (ஒருவரும் இல்லை யென்றபடி.)

     யான் பொருளிழந்த வருத்தத்தினும் புலவர் நின் கவிக்குக்
குற்றங்கூறியதனாலாகிய வருத்தம் பெரிதுடையே னென்றான் என்க.

என்பது திருவாசகம். (97)

     (இ - ள்.) எந்தை - எமது தந்தையே, இவ்விகழ்ச்சி நின்னது
அல்லது - இந்த நிந்தை நின்னைச் சார்ந்ததல்லது, எனக்கு யாது என்னா -
எனக்கு யாதுள தென்று கூறி, சைவச் சிறுவன் - அவ் வாதிசைவ மாணவன்,
சிந்தைநோய் உழந்து நின்று இரங்க - மனக்கவலையால் வருந்தி நின்று
இரங்க, யார்க்கும் பந்தமும் வீடும் - அனைவருக்கும் பந்தமும் வீடும்,
வேதப் பனுவலும் பயனுமான - மறைநூலும் அதன் பயனுமாகிய, சுந்தர
விடங்கன் - சோமசுந்தரக் கடவுள், அங்கு ஓர் புலவனாய்த் தோற்றம்
செய்தான் - அங்கு ஒரு புலவனாகத் தோற்றுவானாயினன்.

     இவ்விகழ்ச்சி நின்னது என்றது நீ அதனைப்போக்கவேண்டுமென்னும்
குறிப்பிற்று. அல்லதை, ஐ சாரியை. இறைவன் பந்தமும் வீடுமாயினமையும்,
வேதமும் அதன் பயனுமாயினமையும்,

எனவும்,

எனவும் திருவாசகத்திற் கூறப்படுதல் சிந்திக்கற்பாலது. (98)