முகப்பு
சரவணப் படலம்
	1015. ஏற்றம் ஆனவர் ஒன்று ஒழி பதின்மரோடு இலக்கர் தோற்றம் எய்திய தன்மையை இத்துணை சொற்றாம் ஆற்றல் சேர் புனல் சரவணத் தடம் தனில் அறுவர் போற்ற வைகினோன் கயிலையில் புகுந்தமை புகல்வாம். 1
	1016. தருப்ப மிக்கு உளார் காண் உறாத் தாவில் சீர்                                    வெள்ளிப் பொருப்பில் உற்றிடு பரம் பொருள் கருணையால்                                    பொறைகூர் கருப்பம் அற்று உயிர் முழுவதும் தந்திடும் கன்னிப் பருப்பதக் கொடிக்கு அவ்வழி இனையன பகர்வான். 2
	1017. பொம்மல் உற்றிடு நான்முகன் ஆதியோர் புந்தி விம்மல் அற்றிட முந்து நம் விழியிடைத் தோன்றிச் செம்மலர்ச் பெரும் சரவணத்து இருந்த நின் சேயை இம் மலைக் கணே உய்க்குதும் வருக என இசைத்தான். 3
	1018. * செம்புலி அதளினான் செப்பிற் றோர்தலும் அம்பிகை உவகையோடு அன்பு கொண்டு எழீஇ நம் பெரு மதலையை நாம் கொண்டு ஏகுதும் எம் பெரு முதல்வ நீ எழுதியால் என்றாள். 4
	1019. கொம்மை வெம் முலையினால் குறி படுத்திய அம்மை ஈது உரைத்துழி அருளினால் எழா மைம் மலி மிடறு உடை வான நாயகன் இம் என அவளொடும் ஏற தேறினான். 5
	1020. நந்தியின் எருத்த மேல் நங்கை யாளொடு நந்தி வந்திடுதலும் நாக மேல் உளார் நந்திய வினைத்தொகை நந்திற்று என்றிடா நந்தி தன் கணத்தொடு நண்ணிப் போற்றினார். 6
	1021. அந்தம் இல் விடத்தினை அடக்கு கையுடைச் கந்தரன் ஆதி ஆம் தொல் கணத்தினோர் எந்தைதன் உருவு கொண்டு இருந்த மேலவர் வந்து இரு மருங்கும் ஆய் வழுத்தி ஈண்டினார். 7
	1022. ஆன் முக நந்தி எம் அடிகள் உய்த்திடத் தேன் முக நறு மலர் சிதறிச் செம் கையால் கான் முறை வணங்கியே கமலக் கண்ணவன் நான் முகன் மகபதி பிறரும் நண்ணினார். 8
	1023. சல்லரி வயிர் துடி தடாரி சச்சரி கல் என இரங்குறு கரடி கா களம் செல் உறழ் பேரிகை திமிலை ஆதி ஆம் பல் இயம் இயம்பின பார் இடங்களே. 9
	1024. வேதம் நான்கும் குடிலையும் வேறுள பேதம் ஆய கலைகளும் பேர் இசை நாத மோடு நணுகின விஞ்சையர் கீதம் யாவும் இசைத்துக் கெழுமினார். 10
	1025. வள்ளல் வேணியின் மாமதி ஈண்டியே பிள்ளை வெண் பிறையைப் படர் பேர் அராக் கொள்ளும் என்று குறித்தது போற்றல் போல் வெள்ளி வெண் குடை வெய்யவர் ஏந்தினார். 11
	1026. சகரர் என்னும் தலைவர்கள் தம் வழிப் பகிரதப் பெயர்ப் பார்த்திவன் வேண்டலும் நிகரிலோன் அருள்நீத்தத்து ஒழுக்கு எனப் புகரில் சாமரம் பூதர்கள் வீசினர். 12
	1027. சீறு மால் கரி சீயம் வயப்புலி ஏறு பூட்கை இரலை எண்கே முதல் வேறு கொண்ட வியன் முகச் சாரதர் நூறு கோடியர் நொய் தெனச் சுற்றினார். 13
	1028. இமில் உடைப் பல ஏற்று இருங் கேதனம் திமில விண்புனல் நக்கிச் சிதறுவ அமலனைத் தொழுது ஆற்று மெய் அன்பினால் கமலம் உய்த்திடும் காட்சியர் போன்றவே. 14
	1029. அன்ன காலை அகிலமும் ஈன்று அருள் கன்னி தன்னொடு காமர் வெள் ஏற்றின் மேல் மன்னி வைகு மதி முடி வானவன் தன்னதால் அத் தைத்து அணந்து ஏகினான். 15
	1030. தன்னது ஆலயம் நீங்கியே கயிலையைத் தணந்து பொன்னின் நீடிய இமைய மால் வரைப் புறத்து ஏகி அன்ன மாடு உறும் சரவணப் பொய்கையை அடைந்தான் என்னை ஆளுடை நாயகன் இறைவியும் தானும். 16
	1031. பிறை உலாம் சடைத் தேவனும் அவன் தனைப் பிரியாது உறையும் மாதும் ஓர் அறுவகை உருவு கொண்டு உற்ற சிறுவன் நீர்மையை நோக்கியே திரு அருள் செய்து நிறையும் வான் புனல் பொய்கை அம் கரை இடை                                        நின்றார். 17
	1032. முண்டகச் சரவணம் தனில் மூ இரு வடிவம் கொண்டு உலாவி வீற்று இருந்திடும் ஒரு பெரும் குமரன் அண்டர் நாயகன் தன்னுடன் அகிலம் ஈன்றாளைக் கண்டு மாமுக மலர்ந்தனன் தனது உளம் களித்தான். 18
	1033. அந்த வேலையில் கவுரியை நோக்கி எம் ஐயன் இந்த நின் மகன் தனைக்கொடு வருக என இயம்பச் சுந்தரம் கெழு விடையினும் துண் என இழிந்து சிந்தை கொண்ட பேர் ஆதரம் தன்னொடும் சென்றாள். 19
	1034. சரவணம் தனில் தனது சேய் ஆறு உருத் தனையும் இருகரங்களால் அன்புடன் எடுத்தனள் புல்லித் திருமுகங்கள் ஓர் ஆறு பன்னிரு புயம் சேர்ந்த உருவம் ஒன்று எனச் செய்தனள் உலகம் ஈன்று                                   உடையாள். 20
	1035. எந்தை சத்திகள் உயிர் எலாம் ஒடுங்குறும் எல்லை முந்து போல ஒன்று ஆகியே கூடிய முறை போல் அந்தம் இல்லது ஓர் மூ இரு வடிவும் ஒன்றாகிக் கந்தன் என்று பேர் பெற்றனன் கவுரி தன் குமரன். 21
	1036. முன்பு புல்லிய குமரவேள் முடி தொறும் உயிர்த்து மின் பிறங்கிய புறந்தனை நீவலும் விமலை தன் பெரும் தனம் சுரந்து பால் சொரிந்தன தலையாம் அன்பு எனப் படுகின்றது இத் தன்மையே அன்றோ. 22
	1037. ஆதி நாயகன் கருணையாய் அமலமாய் பரம போத நீரதாய் இருந்த தன் கொங்கையில் பொழிபால் ஏது இலாதது ஓர் குரு மணி வள்ளம் மீது ஏற்றுக் காதல் மா மகற்கு அன்பினால் அருத்தினாள் கவுரி. 23
	1038. கொங்கை ஊறுபால் அருத்தியே குமரனைக் கொடு                                     சென்று எங்கள் நாயகன் முன்னரே இறைஞ்சு வித்திடலும் அம் கையால் அவன் தனை எடுத்து அகல மேல்                                    அணைத்துப் பொங்கு பேர் அருள் நீர்மையால் இருத்தினன் புடையில். 24
	1039. அருத்தி தந்திடு குமரவேள் ஒருபுடை அமரப் பெருத்த மன் உயிர் யாவையும் முன்னரே பெற்ற ஒருத்தி தன்னையும் கையினால் ஒய் என வாங்கி இருத்தினான் தனது இடந்தனில் எம்மை ஆள் இறைவன். 25
	1040. ஏலவார் குழல் இறைவிக்கும் எம்பிரான் தனக்கும் பாலன் ஆகிய குமரவேள் நடு உறும் பான்மை ஞாலம் மேல் உறும் இரவொடு பகலுக்கும் நடுவாய் மாலை ஆனது ஒன்று அழிவின்றி வைகும் மாறு ஒக்கும். 26
	1041. விடை உற்றிடு பரமற்கும் அவ் விமலைக்கும் விறல் சேய் இடை உற்றது கண்டார் அயன் மகவான் முதல்                                    இமையோர் கடை உற்றிடு கடல் ஆம் எனக் கல் என்று இரைத்து                                    அணுகாப் புடை உற்றனர் எதிர் உற்றனர் புறன் உற்றனர் புகழ்வார். 27
	1042. காமாரி தன் விழி தந்திடு கழிகாத ஒழியாத் தோமாரியல் புளனாகிய சூரன் கொடும் தொழிலால் யா மாரினும் இழுக்கு உற்றனம் எமை ஆள் இனி                                    என்னாப் பூமாரிகள் பொழிந்தார் பணிந்து எழுந்து ஆசிகள்                                    புகன்றார். 28
	1043. வார் அற்புதம் உற வீங்கிய வன்னத்தன முருந்தின் மூரல் பவளச் சே இதழ் முழுமாமதி வதனக் தாரற் பெயர் பெறு மங்கையர் அது காலையில் அரன்                                         முன் பேரற் பொடு பணிந்தே எழப் பெரும் தண்                                 அளிபுரிந்தான். 29
	1044. கந்தன் தனை நீர் போற்றிய கடனால் இவன் உங்கள் மைந்தன் எனும் பெயர் ஆகுக மகிழ்வால் எவரேனும் நுந்தம் பகல் இடை இன்னவன் நோன்தாள் வழிபடுவோர் தம்தம் குறை முடித்தே பரந்தனை நல்குவம் என்றான். 30
	1045. என்னா அருள் புரிகின்றுழி இமையத்தவள் சேயைத் தன்னார் அருளொடு சென்று எதிர் தழுவித் தனத்து                                    இழிபால் பொன்னார் மணி வள்ளத்து முன் பூரித்து அருத்திடவே அன்னாள் முலை அமுதுக்கு அவை ஆறு ஒத்து                                    ஒழுகினவே. 31
	1046. வானார் சுர நதி போல் சரவணத்து ஊடு அவை புகலும் தூ நான் மறை கரை கண்டவன் முதல் வந்திடு                                    துணைவர் ஆனா அறு சிறுவோர் தமை அளித்தோன் சபித்                                    திடலால் மீனாய் அவண் வதிகின்றவர் புகும் பாலினை மிசைந்தார். 32
	1047. கயிலைக்கு இறையவள் மெய்த்தன கலசத்தினும்                                     உகுபால் அயில் உற்றிடு பொழுதத் தினில் அறலில் புடை                                    பெயரும் அயிலைத்தனு ஒருவித்தவ வடிவு உற்று எழுதருவார் துயில் உற்று உணர்பவர் ஒத்தனர் மயல் அற்றிடு                                    தொடர்பால். 33
	1048. அன்னார் அறு வருமாய் எழுந்து அகன் பொய்கை                                 விட்டு அமலன் முன்னாய் வணங்கினர் போற்றலும் முனி மைந்தர்கள்                                      பரங்கோ என்னா உரை பெறு குன்றிடை இருந்தே தவம் புரிமின் சின்னாள் மிசை இவன் வந்து அருள் செயும் என்று                               அருள் செய்தான். 34
	1049. நன்றால் எனத் தொழுது அன்னவர் நாதன் விடை                                       பெற்றே சென்றார் உடு மடவாரொடு திருமால் அயன் முதலா நின்றார் தமக்கு அருள் செய்தவர் நிலயம்புக அருளிப் பொன்தாழ் சடையினன் வெள்ளி அம் பொருப்பின்                                  தலை புக்கான். 35
	1050. அடையார் புரம் எரி செய்திடும் அமலன் கயிலையில்                                    போய் விடையூர்தியின் இழிந்தே தனி விறல் சேயொடும்                                    வெற்பின் மடவாளொடு நடவாப் பொலன் மா மந்திரத்து                                    அவையின் இடையார் அரி யணை மீ மிசை இருந்தான் அருள்                                    புரிந்தே. 36
	1051. சேயோன் எனும் முன்னோன் தனைச் சிலம்பின் வரும்                                    ஒன்பான் மாயோர் உதவிய மைந்தரும் மற்று உள்ள இலக்கத் தூயோர்களும் தொழுதே மலர் தூவிப் பணிந்து ஏத்தி ஆயோர் தமது உயிரே என அவனைக் குறித்து                                    அணைந்தார். 37