முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

முதல் ஆயிரம் பெரியாழ்வார் பெரியாழ்வார் திருமொழி
பத்தராய் இறப்பார் பெறும் பேறு
370 ஆசைவாய்ச் சென்ற சிந்தையர் ஆகி       அன்னை அத்தன் என் புத்திரர் பூமி வாச வார் குழலாள் என்று மயங்கி       மாளும் எல்லைக்கண் வாய் திறவாதே கேசவா புருடோத்தமா என்றும்       கேழல் ஆகிய கேடிலீ என்றும் பேசுவார் அவர் எய்தும் பெருமை       பேசுவான் புகில் நம் பரம் அன்றே             (1)
371 சீயினால் செறிந்து ஏறிய புண்மேல்       செற்றல் ஏறிக் குழம்பு இருந்து எங்கும் ஈயினால் அரிப்பு உண்டு மயங்கி       எல்லைவாய்ச் சென்று சேர்வதன் முன்னம் வாயினால் நமோ நாரணா என்று       மத்தகத்திடைக் கைகளைக் கூப்பிப் போயினால் பின்னை இத் திசைக்கு என்றும்       பிணை கொடுக்கிலும் போக ஒட்டாரே            (2)
372 சோர்வினால் பொருள் வைத்தது உண்டாகில்       சொல்லு சொல் என்று சுற்றும் இருந்து ஆர் வினவிலும் வாய் திறவாதே       அந்த காலம் அடைவதன் முன்னம் மார்வம் என்பது ஓர் கோயில் அமைத்து       மாதவன் என்னும் தெய்வத்தை நாட்டி ஆர்வம் என்பது ஓர் பூ இட வல்லார்க்கு       அரவ தண்டத்தில் உய்யலும் ஆமே             (3)
373 மேல் எழுந்தது ஓர் வாயுக் கிளர்ந்து       மேல் மிடற்றினை உள் எழ வாங்கிக் காலும் கையும் விதிர் விதிர்த்து ஏறிக்       கண் உறக்கமது ஆவதன் முன்னம் மூலம் ஆகிய ஒற்றை எழுத்தை       மூன்று மாத்திரை உள் எழ வாங்கி வேலை வண்ணனை மேவுதிர் ஆகில்       விண்ணகத்தினில் மேவலும் ஆமே             (4)
374 மடி வழி வந்து நீர் புலன்சோர       வாயில் அட்டிய கஞ்சியும் மீண்டே கடைவழி வாரக் கண்டம் அடைப்பக்       கண் உறக்கமது ஆவதன் முன்னம் தொடை வழி உம்மை நாய்கள் கவரா       சூலத்தால் உம்மைப் பாய்வதும் செய்யார் இடைவழியில் நீர் கூறையும் இழவீர்       இருடீகேசன் என்று ஏத்த வல்லீரே             (5)
375 அங்கம் விட்டு அவை ஐந்தும் அகற்றி       ஆவி மூக்கினிற் சோதித்த பின்னைச் சங்கம் விட்டு அவர் கையை மறித்துப்       பையவே தலை சாய்ப்பதன் முன்னம் வங்கம் விட்டு உலவும் கடற் பள்ளி       மாயனை மதுசூதனை மார்பில் தங்க விட்டுவைத்து ஆவது ஓர் கருமம்       சாதிப்பார்க்கு என்றும் சாதிக்கலாமே             (6)
376 தென்னவன் தமர் செப்பம் இலாதார்       சே அதக்குவார் போலப் புகுந்து பின்னும் வன் கயிற்றால் பிணித்து எற்றிப்       பின் முன் ஆக இழுப்பதன் முன்னம் இன்னவன் இனையான் என்று சொல்லி       எண்ணி உள்ளத்து இருள் அற நோக்கி மன்னவன் மதுசூதனன் என்பார்       வானகத்து மன்றாடிகள் தாமே             (7)
377 கூடிக் கூடி உற்றார்கள் இருந்து       குற்றம் நிற்க நற்றங்கள் பறைந்து பாடிப் பாடி ஓர் பாடையில் இட்டு       நரிப் படைக்கு ஒரு பாகுடம் போலே கோடி மூடி எடுப்பதன் முன்னம்       கௌத்துவம் உடைக் கோவிந்தனோடு கூடி ஆடிய உள்ளத்தர் ஆனால்       குறிப்பிடம் கடந்து உய்யலும் ஆமே             (8)
378 வாய் ஒரு பக்கம் வாங்கி வலிப்ப       வார்ந்த நீர்க் குழிக் கண்கள் மிழற்றத் தாய் ஒரு பக்கம் தந்தை ஒரு பக்கம்       தாரமும் ஒரு பக்கம் அலற்ற தீ ஒரு பக்கம் சேர்வதன் முன்னம்       செங்கண் மாலொடும் சிக்கெனச் சுற்றம் ஆய் ஒரு பக்கம் நிற்க வல்லார்க்கு       அரவ தண்டத்தில் உய்யலும் ஆமே             (9)
379 செத்துப் போவதோர் போது நினைந்து       செய்யும் செய்கைகள் தேவபிரான்மேல் பத்தராய் இறந்தார் பெறும் பேற்றைப்       பாழித் தோள் விட்டுசித்தன் புத்தூர்க்கோன் சித்தம் நன்கு ஒருங்கித் திருமாலைச்       செய்த மாலை இவை பத்தும் வல்லார் சித்தம் நன்கு ஒருங்கித் திருமால் மேல்       சென்ற சிந்தை பெறுவர்கள் தாமே             (10)