முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

இரண்டாம் ஆயிரம் திருமங்கை ஆழ்வார் பெரிய திருமொழி
திருக்கண்ணமங்கை
1637 சீர் ஆர் நெடு மறுகின் சிறுபுலியூர்ச் சலசயனத்து ஏர் ஆர் முகில் வண்ணன்-தனை இமையோர் பெருமானை கார் ஆர் வயல் மங்கைக்கு இறை கலியன் ஒலி மாலை பாரார் இவை பரவித் தொழப் பாவம் பயிலாவே             (10)
1638 பெரும் புறக் கடலை அடல் ஏற்றினை       பெண்ணை ஆணை எண் இல் முனிவர்க்கு அருள் தரும் தவத்தை முத்தின் திரள் கோவையை       பத்தர் ஆவியை நித்திலத் தொத்தினை அரும்பினை அலரை அடியேன் மனத்து       ஆசையை அமுதம் பொதி இன் சுவைக் கரும்பினை கனியை-சென்று நாடி       -கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே             (1)
1639 மெய்ந் நலத் தவத்தை திவத்தைத் தரும்       மெய்யை பொய்யினை கையில் ஓர் சங்கு உடை மைந் நிறக் கடலை கடல் வண்ணனை       மாலை ஆல் இலைப் பள்ளி கொள் மாயனை நென்னலை பகலை இற்றை நாளினை       நாளை ஆய் வரும் திங்களை ஆண்டினை கன்னலை கரும்பினிடைத் தேறலை-       கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே             (2)
1640 எங்களுக்கு அருள்செய்கின்ற ஈசனை       வாச வார் குழலாள் மலை-மங்கை-தன் பங்கனைப் பங்கில் வைத்து உகந்தான்-தன்னை       பான்மையை பனி மா மதியம் தவழ் மங்குலை சுடரை வட மா மலை       உச்சியை நச்சி நாம் வணங்கப்படும் கங்குலை பகலை-சென்று நாடி       -கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே             (3)
1641 பேய் முலைத் தலை நஞ்சு உண்ட பிள்ளையை       தெள்ளியார் வணங்கப்படும் தேவனை மாயனை மதிள் கோவல் இடைகழி       மைந்தனை அன்றி அந்தணர் சிந்தையுள் ஈசனை இலங்கும் சுடர்ச் சோதியை       எந்தையை எனக்கு எய்ப்பினில் வைப்பினை காசினை மணியை-சென்று நாடி-       கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே             (4)
1642 ஏற்றினை இமயத்துள் எம் ஈசனை       இம்மையை மறுமைக்கு மருந்தினை ஆற்றலை அண்டத்து அப்புறத்து உய்த்திடும்       ஐயனை கையில் ஆழி ஒன்று ஏந்திய கூற்றினை குரு மா மணிக் குன்றினை       நின்றவூர் நின்ற நித்திலத் தொத்தினை காற்றினை புனலை-சென்று நாடி-       கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே             (5)
1643 துப்பனை துரங்கம் படச் சீறிய       தோன்றலை சுடர் வான் கலன் பெய்தது ஓர் செப்பினை திருமங்கை மணாளனை       தேவனை திகழும் பவளத்து ஒளி ஒப்பனை உலகு ஏழினை ஊழியை       ஆழி ஏந்திய கையனை அந்தணர் கற்பினை-கழுநீர் மலரும் வயல்       கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே            (6)
1644 திருத்தனை திசை நான்முகன் தந்தையை       தேவ-தேவனை மூவரில் முன்னிய விருத்தனை விளங்கும் சுடர்ச் சோதியை       விண்ணை மண்ணினை கண்ணுதல் கூடிய அருத்தனை அரியை பரி கீறிய       அப்பனை அப்பில் ஆர் அழல் ஆய் நின்ற கருத்தனை-களி வண்டு அறையும் பொழில்-       கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே            (7)
1645 வெம் சினக் களிற்றை விளங்காய் விழக்       கன்று வீசிய ஈசனை பேய் மகள் துஞ்ச நஞ்சு சுவைத்து உண்ட தோன்றலை       தோன்றல் வாள் அரக்கன் கெடத் தோன்றிய நஞ்சினை அமுதத்தினை நாதனை       நச்சுவார் உச்சிமேல் நிற்கும் நம்பியை கஞ்சனைத் துஞ்ச வஞ்சித்த வஞ்சனை-       கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே             (8)
1646 பண்ணினை பண்ணில் நின்றது ஓர் பான்மையை       பாலுள் நெய்யினை மால் உரு ஆய் நின்ற விண்ணினை விளங்கும் சுடர்ச் சோதியை       வேள்வியை விளக்கின் ஒளி-தன்னை மண்ணினை மலையை அலை நீரினை       மாலை மா மதியை மறையோர்-தங்கள்       கண்ணினை-கண்கள் ஆரளவும் நின்று-       கண்ணமங்கையுள் கண்டுகொண்டேனே             (9)