முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

இரண்டாம் ஆயிரம் திருமங்கை ஆழ்வார் பெரிய திருமொழி
திருக்குறுந் தாண்டகம்
2031 நிதியினை பவளத் தூணை       நெறிமையால் நினைய வல்லார் கதியினை கஞ்சன் மாளக்       கண்டு முன் அண்டம் ஆளும் மதியினை மாலை வாழ்த்தி       வணங்கி என் மனத்து வந்த விதியினைக் கண்டு கொண்ட       தொண்டனேன்-விடுகிலேனே             (1)
2032 காற்றினை புனலை தீயை       கடிமதிள் இலங்கை செற்ற ஏற்றினை இமயம் ஏய       எழில் மணித் திரளை இன்ப ஆற்றினை அமுதம்-தன்னை       அவுணன் ஆர் உயிரை உண்ட கூற்றினை குணங்கொண்டு உள்ளம்       கூறு-நீ கூறுமாறே             (2)
2033 பா இரும் பரவை-தன்னுள்       பரு வரை திரித்து வானோர்க்கு ஆய் இருந்து அமுதங் கொண்ட       அப்பனை எம் பிரானை வேய் இருஞ் சோலை சூழ்ந்து       விரி கதிர் இரிய நின்ற மா இருஞ் சோலை மேய       மைந்தனை-வணங்கினேனே             (3)
2034 கேட்க யான் உற்றது உண்டு       கேழல் ஆய் உலகம் கொண்ட பூக் கெழு வண்ணனாரைப்       போதரக் கனவில் கண்டு வாக்கினால் கருமம்-தன்னால்       மனத்தினால் சிரத்தை-தன்னால் வேட்கை மீதூர வாங்கி       விழுங்கினேற்கு இனியவாறே             (4)
2035 இரும்பு அனன்று உண்ட நீர்போல்       எம் பெருமானுக்கு என்-தன் அரும் பெறல் அன்பு புக்கிட்டு       அடிமைபூண்டு உய்ந்து போனேன் வரும் புயல் வண்ணனாரை       மருவி என் மனத்து வைத்து கரும்பின் இன் சாறு போலப்       பருகினேற்கு இனியவாறே             (5)
2036 மூவரில் முதல்வன் ஆய       ஒருவனை உலகம் கொண்ட கோவினை குடந்தை மேய       குரு மணித் திரளை இன்பப் பாவினை பச்சைத் தேனை       பைம் பொன்னை அமரர் சென்னிப் பூவினைப் புகழும் தொண்டர்       என் சொல்லிப் புகழ்வர் தாமே?            (6)
2037 இம்மையை மறுமை-தன்னை       எமக்கு வீடு ஆகி நின்ற மெய்ம்மையை விரிந்த சோலை       வியன் திரு அரங்கம் மேய செம்மையை கருமை-தன்னை       திருமலை ஒருமையானை தன்மையை நினைவார் என்-தன்       தலைமிசை மன்னுவாரே            (7)
2038 வானிடைப் புயலை மாலை       வரையிடைப் பிரசம் ஈன்ற தேனிடைக் கரும்பின் சாற்றை       திருவினை மருவி வாழார்- மானிடப் பிறவி அந்தோ       மதிக்கிலர் கொள்க-தம் தம் ஊனிடைக் குரம்பை வாழ்க்கைக்கு       உறுதியே வேண்டினாரே             (8)
2039 உள்ளமோ ஒன்றில் நில்லாது       ஓசையில் எரி நின்று உண்ணும் கொள்ளிமேல் எறும்புபோலக்       குழையுமால் என்-தன் உள்ளம் தெள்ளியீர் தேவர்க்கு எல்லாம்       தேவராய் உலகம் கொண்ட ஒள்ளியீர் உம்மை அல்லால்       எழுமையும் துணை இலோமே             (9)
2040 சித்தமும் செவ்வை நில்லாது       என் செய்கேன் தீவினையேன்? பத்திமைக்கு அன்பு உடையேன்       ஆவதே பணியாய் எந்தாய் முத்து ஒளி மரகதமே       முழங்கு ஒளி முகில் வண்ணா என் அத்த நின் அடிமை அல்லால்       யாதும் ஒன்று அறிகிலேனே             (10)
2041 தொண்டு எல்லாம் பரவி நின்னைத்       தொழுது அடி பணியுமாறு கண்டு தான் கவலை தீர்ப்பான்       ஆவதே பணியாய் எந்தாய் அண்டம் ஆய் எண் திசைக்கும்       ஆதி ஆய் நீதி ஆன பண்டம் ஆம் பரம சோதி       நின்னையே பரவுவேனே             (11)
2042 ஆவியை அரங்க மாலை       அழுக்கு உடம்பு எச்சில் வாயால் தூய்மை இல் தொண்டனேன் நான்       சொல்லினேன் தொல்லை நாமம் பாவியேன் பிழைத்தவாறு என்று       அஞ்சினேற்கு அஞ்சல் என்று காவிபோல் வண்ணர் வந்து என்       கண்ணுளே தோன்றினாரே             (12)
2043 இரும்பு அனன்று உண்ட நீரும்       போதரும் கொள்க என்-தன் அரும் பிணி பாவம் எல்லாம்       அகன்றன என்னை விட்டு சுரும்பு அமர் சோலை சூழ்ந்த       அரங்க மா கோயில் கொண்ட கரும்பினைக் கண்டுகொண்டு என்       கண்-இணை களிக்குமாறே             (13)
2044 காவியை வென்ற கண்ணார்       கலவியே கருதி நாளும் பாவியேன் ஆக எண்ணி       அதனுள்ளே பழுத்தொழிந்தேன் தூவி சேர் அன்னம் மன்னும்       சூழ் புனல் குடந்தையானைப் பாவியேன் பாவியாது       பாவியேன் ஆயினேனே             (14)
2045 முன் பொலா இராவணன்-தன்       முது மதிள் இலங்கை வேவித்து அன்பினால் அனுமன் வந்து ஆங்கு       அடி-இணை பணிய நின்றார்க்கு என்பு எலாம் உருகி உக்கிட்டு       என்னுடை நெஞ்சம் என்னும் அன்பினால் ஞான நீர் கொண்டு       ஆட்டுவன் அடியனேனே             (15)
2046 மாய மான் மாயச் செற்று       மருது இற நடந்து வையம் தாய் அமா பரவை பொங்கத்       தட வரை திரித்து வானோர்க்கு ஈயும் மால் எம்பிரானார்க்கு       என்னுடைச் சொற்கள் என்னும் தூய மா மாலைகொண்டு       சூட்டுவன் தொண்டனேனே             (16)
2047 பேசினார் பிறவி நீத்தார்-       பேர் உளான் பெருமை பேசி ஏசினார் உய்ந்து போனார்       என்பது இவ் உலகின் வண்ணம் பேசினேன் ஏச மாட்டேன்       பேதையேன் பிறவி நீத்தற்கு ஆசையோ பெரிது கொள்க-       அலை கடல் வண்ணர்பாலே             (17)
2048 இளைப்பினை இயக்கம் நீக்கி       இருந்து முன் இமையைக் கூட்டி அளப்பு இல் ஐம்புலன் அடக்கி       அன்பு அவர்கண்ணே வைத்து துளக்கம் இல் சிந்தைசெய்து       தோன்றலும் சுடர்விட்டு ஆங்கே விளக்கினை விதியின் காண்பார்       மெய்ம்மையைக் காண்கிற்பாரே?             (18)
2049 பிண்டி ஆர் மண்டை ஏந்தி       பிறர் மனை திரிதந்து உண்ணும் முண்டியான் சாபம் தீர்த்த       ஒருவன் ஊர் உலகம் ஏத்தும் கண்டியூர் அரங்கம் மெய்யம்       கச்சி பேர் மல்லை என்று மண்டினார் உய்யல் அல்லால்       மற்றையார்க்கு உய்யல் ஆமே?            (19)
2050 வானவர்-தங்கள்-கோனும்       மலர்மிசை அயனும் நாளும் தே மலர் தூவி ஏத்தும்       சேவடிச் செங் கண் மாலை மான வேல் கலியன் சொன்ன       வண் தமிழ்-மாலை நாலைந்து ஊனம்-அது இன்றி வல்லார்       ஒளி விசும்பு ஆள்வர் தாமே             (20)