முகப்பு

நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்

நான்காம் ஆயிரம் நம்மாழ்வார் திருவாய் மொழி
பாகவதர்களுக்குத் தாம் அடிமையாயிருக்கும் உண்மையை ஆழ்வார் பேசுதல்
3653 நெடுமாற்கு அடிமை செய்வேன்போல்       அவனைக் கருத வஞ்சித்து தடுமாற்று அற்ற தீக்கதிகள் முற்றும்       தவிர்ந்த சதிர் நினைந்தால் கொடு மா வினையேன் அவன் அடியார்       அடியே கூடும் இது அல்லால் விடுமாறு என்பது என் அந்தோ!       வியன் மூவுலகு பெறினுமே?             (1)
3654 வியன் மூவுலகு பெறினும் போய்       தானே தானே ஆனாலும் புயல் மேகம்போல் திருமேனி       அம்மான் புனை பூம் கழல் அடிக்கீழ்ச் சயமே அடிமை தலைநின்றார்       திருத்தாள் வணங்கி இம்மையே பயனே இன்பம் யான் பெற்றது       உறுமோ பாவியேனுக்கே?             (2)
3655 உறுமோ பாவியேனுக்கு இவ்       உலகம் மூன்றும் உடன் நிறைய சிறு மா மேனி நிமிர்த்த என்       செந்தாமரைக்கண் திருக்குறளன் நறு மா விரை நாள் மலர் அடிக்கீழ்ப்       புகுதல் அன்றி அவன் அடியார் சிறு மா மனிசராய் என்னை       ஆண்டார் இங்கே திரியவே?             (3)
3656 இங்கே திரிந்தேற்கு இழுக்கு உற்று என்       இரு மா நிலம் முன் உண்டு உமிழ்ந்த செங்கோலத்த பவளவாய்ச்       செந்தாமரைக்கண் என் அம்மான் பொங்கு ஏழ் புகழ்கள் வாய ஆய்       புலன்கொள் வடிவு என் மனத்தது ஆய் அங்கு ஏய் மலர்கள் கைய ஆய்       வழிபட்டு ஓட அருளிலே?             (4)
3657 வழிபட்டு ஓட அருள் பெற்று       மாயன் கோல மலர் அடிக்கீழ்ச் சுழிபட்டு ஓடும் சுடர்ச்சோதி       வெள்ளத்து இன்புற்று இருந்தாலும் இழிபட்டு ஓடும் உடலினில்       பிறந்து தன் சீர் யான் கற்று மொழிபட்டு ஓடும் கவிஅமுதம்       நுகர்ச்சி உறுமோ முழுதுமே?            (5)
3658 நுகர்ச்சி உறுமோ மூவுலகின்       வீடு பேறு தன் கேழ் இல் புகர்ச் செம் முகத்த களிறு அட்ட       பொன் ஆழிக்கை என் அம்மான் நிகர்ச் செம் பங்கி எரி விழிகள்       நீண்ட அசுரர் உயிர் எல்லாம் தகர்த்து உண்டு உழலும் புள் பாகன்       பெரிய தனி மாப் புகழே?             (6)
3659 தனி மாப் புகழே எஞ்ஞான்றும்       நிற்கும் படியாத் தான் தோன்றி முனி மாப் பிரம முதல் வித்தாய்       உலகம் மூன்றும் முளைப்பித்த தனி மாத் தெய்வத் தளிர் அடிக்கீழ்ப்       புகுதல் அன்றி அவன் அடியார் நனி மாக் கலவி இன்பமே       நாளும் வாய்க்க நங்கட்கே             (7)
3660 நாளும் வாய்க்க நங்கட்கு       நளிர் நீர்க் கடலைப் படைத்து தன் தாளும் தோளும் முடிகளும்       சமன் இலாத பல பரப்பி நீளும் படர் பூங் கற்பகக்       காவும் நிறை பல் நாயிற்றின் கோளும் உடைய மணி மலைபோல்       கிடந்தான் தமர்கள் கூட்டமே.            (8)
3661 தமர்கள் கூட்ட வல்வினையை       நாசம் செய்யும் சது மூர்த்தி அமர் கொள் ஆழி சங்கு வாள்       வில் தண்டு ஆதி பல் படையன் குமரன் கோல ஐங்கணை வேள்       தாதை கோது இல் அடியார் தம் தமர்கள் தமர்கள் தமர்களாம்       சதிரே வாய்க்க தமியேற்கே             (9)
3662 வாய்க்க தமியேற்கு ஊழிதோறு       ஊழி ஊழி மா காயாம் பூக் கொள் மேனி நான்கு தோள்       பொன் ஆழிக் கை என் அம்மான் நீக்கம் இல்லா அடியார் தம்       அடியார் அடியார் அடியார் எம் கோக்கள் அவர்க்கே குடிகளாய்ச்       செல்லும் நல்ல கோட்பாடே             (10)
3663 நல்ல கோட்பாட்டு உலகங்கள்       மூன்றினுள்ளும் தான் நிறைந்த அல்லிக் கமலக் கண்ணனை       அம் தண் குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்லப்பட்ட ஆயிரத்துள்       இவையும் பத்தும் வல்லார்கள் நல்ல பதத்தால் மனை வாழ்வர்       கொண்ட பெண்டீர் மக்களே 11