தொடக்கம்
	13. நிலவு வெளிப்பட வருந்தல்     நண்ணிய பாதி பெண்ணினர்க்கு அமுதம்   அடு மடைப்பள்ளியின் நடு அவதரித்தும்,   திரு வடிவு எட்டனுள் ஒரு வடிவு ஆகியும்,   முக்கணில் அருட்கண் முறைபெற முயங்கியும்,   படி இது என்னா அடி முடி கண்டும், 5 புண்ணிய நீறு எனப் பொலி கதிர் காற்றியும்,   நின்றனை; பெரு மதி! நின்-தொழுதேற்கும்   நன்னரின் செய்குறும் நன்றி ஒன்று உளதால்;   ஆயிரம் தழற்கரத்து இருட்பகை மண்டிலத்து,   ஓரொரு பனிக் கலை ஒடுங்கி நின்று அடைதலின்-- 10 கொலை நுதி எயிறு என்று இரு பிறை முளைத்த   புகர்முகப் புழைக் கை ஒரு விசை தடிந்தும்,   மது இதழ்க் குவளை என்று அடுகண் மலர்ந்த   நெடுஞ் சுனை புதைய, புகுந்து எடுத்து அளித்தும்;   செறிபிறப்பு, இறப்பு, என இரு வகை திரியும் 15 நெடுங் கயிற்று ஊசல் பரிந்து கலுழ் காலை,   முன்னையின் புனைந்தும், முகமன் அளித்தும்;   தந்த எம் குரிசில், தனி வந்து, எமது   கண் எனக் கிடைத்து, எம் கண் எதிர் நடு நாள்--   (சமயக் கணக்கர் மதி வழி கூறாது, 20 உலகியல் கூறி, 'பொருள் இது' என்ற   வள்ளுவன் தனக்கு, வளர் கவிப் புலவர் முன்,   முதற்கவி பாடிய முக்கட் பெருமான்)   மாதுடன் தோன்றிக் கூடலுள் நிறைந்தோன்-   தன்னை நின்று உணர்ந்து, தாமும் ஒன்று இன்றி, 25 அடங்கினர் போல, நீயும்,   ஒடுங்கி நின்று அமைதி, இந் நிலை அறிந்தே!	உரை