தொடக்கம்
	36. நாண் இழந்து வருந்தல்       மை குழைத்தன்ன தொள்ளிஅம் செறுவில்,   கூர்வாய்ப் பறை தபு பெருங் கிழ நாரை,   வஞ்சனை தூங்கி, ஆரல் உண்ணும்   நீங்காப் பழனப் பெரு நகர்க் கூடல்,   கரம் மான் தரித்த பெருமான் இறைவன் 5 பொன் பழித்து எடுத்த இன்புறு திருவடி   உளம் விழுங்காத களவினர் போல, என்   உயிரொடும் வளர்ந்த பெரு நாண்-தறியினை,   வெற்பன் காதற்கால் உலை வேலையின்--   வலி உடைக் கற்பின் நெடு வளி சுழற்றிக் 10 கட்புலன் காணாது, காட்டை கெட உந்தலின்;   என்போல், இந் நிலை, ஆறுவரப் படைக்கும்   பேறு, ஆங்கு ஒழிக: பெரு நாண் கற்பினர்   என் பேறு உடையர் ஆயின்,   கற்பில் தோன்றாக் கடன் ஆகுகவே. 15	உரை