Untitled Document | 1698 | | மண்ணை ஒருநாள் ஒருகுயவன்
மயக்கிப் பிசையும் வேளையிலே
திண்ணை யருகு சென்றிருந்தேன்
செய்யுந் தொழிலும் கண்டிருந்தேன்;
‘அண்ணா மெல்ல மெல்ல’ என -
அமைந்து அழுகைக் குரல்கேட்டேன்,
கண்ணிற் காணா நாவாலே
களிமண் கரைவது எனவுணர்ந்தேன். | 29 |
| 1699 | | ஊனார் உடலம் இதுவீழின்
உண்டாம் வாழ்வின் நிலையறிய
ஆனா ஆசை மிகவேஎன்
ஆன்மா வினையான் வேண்டிநின்றேன்;
நானா வுலகும் நெடுநாளாய்
நாடி யலைந்து வந்ததுதான்
‘யானே சொர்க்கம் நரகமெலாம்’
என்றே கூறி நின்றதுவே. | 30 |
| 1700 | | வழியிற் குண்டு குழிவெட்டி,
வலையுங் கட்டி, மதுவுண்டு,
விழவோர் வீதியும் அந்நாளே
விதித்து வைத்து, என் கேடெல்லாம்,
அழியாப் பாவம் அதனாலே
ஆன விளைவென்று அறைவாயோ?
தெளியாது உலகில் என்றென்றும்
திகைத்து மறுகி நின்றேனே! | 31 |
| 1701 | | இற்ற மண்ணால் மனிதனையும்
எழுப்பி ஈடன் ஆளவிட்டுச்
சுற்றும் அரவும் அவ்விடத்தே
சூதாய்ப் பதுங்க வைத்தவனே
முற்றும் பாவி எனஅவன்தன்
முகத்தில் கரியைப் பூசியஅக்
குற்றம் நீங்க மன்னிப்புக்
கொடுத்து நீயும் பெறுவாயே. | 32 | |
|
|