ல ள ழ மூன்றும் ஒரே காலத்துத் தோன்றவில்லை. ல முன்னும் ள இடையும், ழ பின்னும் தோன்றின. ஆதலால், அல்லீறு பின்னர் முறையே அள். அழ் எனத் திரிந்தது.

லகர மெய்யீறு ரகர மெய்யீறாகத் திரியும்.

எ-டு: குடல்-குடர்.

லகரம் தகரமாகவும் திரியும். ஆயின், வல்லின மெய் தமிழில் ஈறாகாமையால் உகரம் ஏறப்பெறும்.

எ-டு: மெல்-மெது.

துளிரைத் துளுர் என்பது கல்லா மக்கள் உலக வழக்கு.

ரறவும் தமிழில் ஒரே காலத்துத் தோன்றவில்லை. ர முன்னும் ற பின்னும் தோன்றின. ரகர மெய்யீறு சிலவிடத்து றகரமாகத் திரியும். றகரம வல்லின மெய்யாதலின், உகரம் ஏறப்பெறும்.

எ-டு: ஒளிர்-ஒளிறு

நால்வகை யீறுகள்

தனியீறு, கூட்டீறு, திரியீறு, விரியீறு என ஈறுகள் நால்வகைப் படும். ‘அம்‘ போன்றது தனியீறு; ‘அம்பு‘ (அம்+பு), ‘அம்பம்‘ (அம்+பு+அம்) போன்றவை கூட்டீறு. அன், அல், அள், அழ், அர், அது, அறு என்பனவும் இவற்றிற்கொத்த இகர வுகர முதலீறுகளும் திரியீறு; ‘அக்கு‘ (அ கு-அக்கு), அத்து (அது-அத்து) போன்றன விரியீறு.

இவற்றிற் கெடுத்துக்காட்டு வருமாறு: