|
| முகக் கொம்பு, முகதலை, முகமண்டபம், முகவாசல், முகவுரை; உரைமுகம், கழிமுகம், துறைமுகம், நூன்முகம், போர் முகம் என்னும் கூட்டுச் சொற்களில், முகம் என்னுஞ் சொல் முன்புறத்தையே குறித்தல் காண்க. |
| முகமை = 1. முன்மை. 2. தலைமை. அவன் முகமையாயிருந்து கூட்டத்தை நடத்தி வைத்தான். (உ.வ.) |
| முகம் - முகன் (போலி). |
| முகம், முகன் - வ. முக (mukha). |
| முகன் - முகனை = 1. முன்புறம். 2. தொடக்கம். 3. உரைநடைச் சொற்களின் அல்லது செய்யுட்சீர் அடிகளின் முதலெழுத்துகள் ஒத்து வருதல். 4. தலைமை. அவன் முகனை பண்ணுகிறான் (w). 5. அந்நொடியே, நான்வந்த முகனையிலே அவன் போய்விட்டான். (w.). 6. முன்சினம். உனக்கேன் இவ்வளவு முகனை? (உ.வ.) |
| முகனைக்கல் = கோயில் முதலியவற்றில் வாசற்காலின் மேலுள்ள உத்தரக்கல். |
| முகனைக்காரன் = முதலாளி. (w.) |
| முகனை முடிவு = தொடக்க விறுதி. (w.) |
| முகனை - மோனை = 1. முதன்மை. 'மோனை மங்கலத் தியற்றுவ" (உபதேசகா. சிவபுண். 63). 2. செய்யுளடியிற் சீர்தொறும் முதலெழுத்து ஒன்றிவரத் தொடுப்பது. "அடி தொறுந் தலையெழுத்தொப்பது மோனை". (தொல். செய். 91). |
| முகம் - முகர் = 1. முகம். 2. மூக்கு. |
| முகர்தல் = மணமறிதல். |
| முகர் - மோர் - மோ. மோத்தல் =மணிமறிதல். "மோப்பக் குழையும் அளிச்சம்" (குறள். 90). |
| மோ - மோப்பு - மோப்பம் = பணமுகர்வு. |
| முகர் - முகரி = 1. தொடக்கம். 2. முன்புறம். 3. தலைமை. 4. மூக்கின் அடி. |
| முகரிமை = 1. தலைமை. "முகரிமை யடைந்தவன் தோல் முகத்தவன்" (கந்தபு. கயமுகனுற். 49). 2. பேரறிவு. (பிங்.) "முகரிமைசால் நற்றவர்" (சேதுபு. பலதீ. 30). |
| முகர் - முகரை = 1. பழிக்கப்படும் முகம். அவன் முகரையைப் பார் எப்படி யிருக்கிறதென்று (உ.வ.). மூக்கினடி. "முகவுரையா லுழுத தொய்யில்" (திருக்காளத். பு. கண்ணப்ப. 3). மு. |
| இந்த. முக்ரா (mukha). |
| முகரை - மோரை = 1. பழிக்கப்படும் முகம். 2. முகவாய்க்கட்டை |
| தெ. மோர, க. மோரெ. |