புதுக்கவிதை உருவம்

ஒவ்வோரடியிலும் குறிப்பிட்ட சீர்கள் இருக்கவேண்டுமென்று
மரபுக்கவிதையில் வரையறை உண்டு. ஆனால் புதுக்கவிதையில்
அந்நிலை இல்லை. ஓரடியில் ஒரு சீரும் வரலாம்; இரு சீரும்
வரலாம். இங்குச் சீர் என்று கூறாமல் சொல் என்றே சுட்டலாம்.
ஓரடியில் ஒரு சீர் மட்டுமன்றி, ஓரசையோ ஓரெழுத்தோகூட
அமையலாம். பொருள்     புலப்பாட்டிற்கான அழுத்தத்தைப்
புலப்படுத்த வகையுளி (சொற்பிளப்பு) அமைகின்றது. ‘புதிய /
மாணவர் விடுதி’, ‘புதிய மாணவர் / விடுதி’ என இணைத்தும்
பிரித்தும் ஒலிப்பதில் பொருள் வேறுபாடு அமைவதை நன்கு
உணரலாம். அடுத்தடுத்த அடிகளுக்குரியவை என்பதை/
குறியிட்டு உணர்த்துவர்.

1. ஒரு சொல் அடிகள்

ஒவ்வோர் அடியிலும் ஒவ்வொரு சொல்லே இடம்பெறும்
கவிதைகளும் உண்டு.

எடுத்துக்காட்டு:

எங்கள்
வீட்டுக்
கட்டில்
குட்டி
போட்டது;
‘தொட்டில்’     (எஸ்.வைத்தியலிங்கம்)

2. ஓரெழுத்து அடிகள்

     ஓரடியில் ஓர் எழுத்தே அமைவது. அவ்வாறு அமைவது
சுட்டும் பொருளுடன் தொடர்புடைய தோற்றத்தை உணர்த்துதல்
வேண்டும்.

எடுத்துக்காட்டு:

எ     எ     தூ
ன     த்     ங்
க்     த     கா
கு    னை  த
த்
ந     இ
தெ   ட்     ர
ரி     ச     வு
யு     த்     க
ம்     தி     ள்

         ர
         ங்
         க
         ள்
         எ
         ன்
         று

என்னும் அமுதபாரதியின் கவிதை நட்சத்திரச் சிதறல்களை
எழுத்துச் சிதறல் (சொற் சிதறல்) மூலம் உணர்த்துவதோடு,
நெடுக்குவெட்டுத் தோற்றத்தில் அமைந்த அடிகளின் நீட்சி இரவின்
நீளத்தைப் புலப்படுத்துவதாகவும் அமைகின்றது.

3. புள்ளியிட்ட அடிகள்

பொருள்     அழுத்தம்     கருதிச் சில சொற்களையோ
எழுத்துகளையோ அடுத்துப் புள்ளியிட்டு எழுதுதல் உண்டு.

எடுத்துக்காட்டு: 1

    

     நாங்கள் குருடர்கள்
     பகல் . . . . . . . .
     எப்படி இருக்கும்

என்னும் கவிதையில் பார்வையற்றோரின் ஆர்வமும் ஏக்கமும்
புள்ளியிட்டமைத்த வகையில் ஏற்படும் தொனியால் (உச்சரிப்பு
மாற்றம்) உணர்த்தப்படுகின்றன.

எடுத்துக்காட்டு : 2

     மௌனத்தை மொழிபெயர்த்து
     நாலே எழுத்துள்ள
     ஒரு மகாகாவியம் தீட்டினேன்
     ம. . . ர. . .ண . . . ம்,
     எனது வாசகர்கள்
     வாசித்து - அல்ல
     சுவாசித்தே முடித்தவர்கள்     (சிற்பி)

என்ற கவிதையில் அச்சுறுத்தலையும் அவலத்தையும் உணர்த்தும்
வகையில் மரணம் என்னும் சொல் உச்சரிப்பு வேறுபாட்டை
உணர்த்தப் பிரித்துச் சுட்டப்பட்டது.

மரபுக்கவிதையில் சீர்களால் அமைவனவே அடிகள் எனப்படும்.
புதுக்கவிதையில் சொல்லால் அமைவன வரிகள் எனலே
பொருந்தும் எனக் கூறுவதும் உண்டு.

    சொற்சுருக்கம் உடைமை கருதி, புதுக்கவிதையைத் தளை
தட்டிய திருக்குறள் என்பார் வைரமுத்து.

     ஒருவரி நீ
     ஒருவரி நான்
     திருக்குறள் நாம்     (அறிவுமதி)

என்பது தலைவன் தலைவியர் உருவத்தால் பிரிந்தும் உள்ளத்தால்
ஒன்றியும் இருப்பதை உணர்த்துகிறது.

     அண்ணலே!
     இன்றுஉன் ராட்டையில்
     சிலந்திதான் நூல் நூற்கிறது

என்னும் கவிதை இராட்டை பயனற்று, மேனாட்டு ஆடைகளே
நடைமுறையிலிருப்பதை உணர்த்துகின்றது.

     வரங்களே
     சாபங்களானால்
     இங்கே
     தவங்கள் எதற்காக?     (அப்துல் ரகுமான்)

என்பது திட்டங்கள் நாட்டில் நிறைவேற்றப்படாமை குறித்து
அமைந்ததாகும்.

மரபுக்கவிதையில் இலக்கியச் சொற்களிடையே ஒலிநயம் பயின்று
வரும். புதுக்கவிதையில் பேச்சுவழக்குச் சொற்களிடையே ஒலிநயம்
இடம்பெறும்.

     ராப்பகலாப் பாட்டெழுதி
     ராசகவி ஆனவனே!
     தமிழென்னும் கடலுக்குள்
     தரைவரைக்கும் போனவனே!
     அம்பிகா பதியிழந்து
     அமரா வதியுனது
     காதுக்குள் அழுதாளே
     கவியேதும் பாடலியே!
     கதைகதையாப் பாடினையே
     மனுஷக் காதலைநீ
     மரியாதை செய்யலியே!     (வைரமுத்து)

என்று கம்பரிடம் வினவப்படும் கவிதையில் ஒலிநயம்
இடம்பெற்றுள்ளது.