காப்பிய இலக்கியம்

     வித்தகர் இயற்றிய விளங்கிய கைவினைச்
     சித்திரச் செய்கை படாம்போர்த் ததுவே

என்பது அது.

உதயகுமாரன் செலுத்திய தேரின் வேகம்,

     ஓடுமழை கிழியும் மதியம் போல
     மாட வீதியின் மணித்தேர்க் கடைஇ

(கடைஇ = செலுத்தி)

     கோவலன்     கொலைப்படுவதற்கு முன்பாக, அவனைக்
குறித்துப் புகழ்கிறான் மாடல மறையோன்.

     மணிமேகலைக்குப் பெயர் சூட்டிய நாளில், பரிசுபெற வந்த முதியவர் ஒருவரை யானை தன் துதிக்கையால் பற்ற, உடனே ஓடிச்சென்று அவரை மீட்டு யானையை அடக்குகிறான் கோவலன். இதனால் ‘கருணை மறவன்’ எனப் பாராட்டப் பெறுகிறான்.

     தன்     குழந்தையைப்     பாம்பிடமிருந்து     காத்த
கீரிப்பிள்ளையைத் தவறுதலாகப் புரிந்து கொண்ட பார்ப்பனி, அதனைக் கொன்றதால் தன் கணவனால் புறக்கணிக்கப்பட்டபோது, வேண்டியன செய்து அவர்களை ஒன்று சேர்க்கிறான் கோவலன். அதனால் ‘செல்லாச் செல்வன்’ எனப்படுகிறான்.

     பொய்ச் சாட்சி கூறிய ஒருவனைச் சதுக்கப் பூதம் விழுங்க முற்பட்டபோது, கோவலன் அவனுக்காகத் தன் உயிரைத் தரமுனைகின்றான். அவ்வுதவி ஏற்கப் பெறாமையால் அவன் குடும்பத்தைக் காக்கின்றான். இதனால் ‘இல்லோர் செம்மல்’ எனப்படுகிறான்.

     சிலப்பதிகாரத்தில், கோப்பெருந்தேவி, கோவலன், கண்ணகி
ஆகிய மூவரின் கனவுகளும் சுட்டப் பெறுகின்றன. அவற்றின்படி,
அடுத்தடுத்த நிகழ்வுகளும் அமைகின்றன.

     கோப்பெருந்தேவி கனவில், ‘பாண்டியனின் வெண்கொற்றக்
குடையும் செங்கோலும் வீழ்கின்றன ; வாயில்மணி அதிர்கிறது;
எண்திசையும் அதிர்கின்றன ; ஒளியை இருள் விழுங்குகிறது;
இரவில் வானவில் தோன்றுகிறது ; பகலில் விண்மீன்கள் எரிந்து
வீழ்கின்றன’.

     கோவலன் கனவில், ஆடை கொள்ளப்பட்டு எருமைமீது
அவன் ஊர்ந்து செல்கிறான்.

     கண்ணகி கனவில், கோவலனும் கண்ணகியும் வேற்றூர்
சென்ற நிலையில், பொய்ப்பழி தோன்றுதலும், கோவலன்
தீங்குறுதலும், கண்ணகி வழக்காடுதலும், அரசனுக்கும் ஊருக்கும்
அழிவேற்படுதலும் தோன்றுகின்றன.