218.பாலை

	விடர் முகை அடுக்கத்து விறல் கெழு சூலிக்குக்
	கடனும் பூணாம்; கைந் நூல் யாவாம்;
	புள்ளும் ஓராம்; விரிச்சியும் நில்லாம்;
	உள்ளலும் உள்ளாம் அன்றே-தோழி!-
	உயிர்க்கு உயிர் அன்னர் ஆகலின், தம் இன்று
	இமைப்பு வரை அமையா நம் வயின்
	மறந்து ஆண்டு அமைதல் வல்லியோர்மாட்டே.	உரை

358. மருதம்

	வீங்குஇழை நெகிழ, விம்மி, ஈங்கே
	எறிகண் பேதுறல்; 'ஆய்கோடு இட்டுச்
	சுவர்வாய் பற்றும் நின் படர் சேண் நீங்க
	வருவேம்' என்ற பருவம் உதுக்காண்:
	தனியோர் இரங்கும் பனி கூர் மாலைப்
	பல் ஆன் கோவலர் கண்ணிச்
	சொல்லுப அன்ன, முல்லை வெண் முகையே.	உரை