231. மருதம்

	ஓர் ஊர் வாழினும் சேரி வாரார்;
	சேரி வரினும் ஆர முயங்கார்;
	ஏதிலாளர் சுடலை போலக்
	காணாக் கழிபமன்னே-நாண் அட்டு,
	நல் அறிவு இழந்த காமம்
	வில் உமிழ் கணையின் சென்று சேண் படவே.	உரை