270. முல்லை

	தாழ்இருள் துமிய மின்னி, தண்ணென
	வீழ் உறை இனிய சிதறி, ஊழின்
	கடிப்பு இகு முரசின் முழங்கி, இடித்து இடித்துப்
	பெய்க, இனி; வாழியோ, பெரு வான்!-யாமே,
	செய்வினை முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
	இவளின் மேவினம் ஆகி, குவளைக்
	குறுந் தாள் நாள்மலர் நாறும்
	நறு மென் கூந்தல் மெல் அணையேமே.	உரை