161. குறிஞ்சி

	பொழுதும் எல்லின்று; பெயலும் ஓவாது,
	கழுது கண் பனிப்ப வீசும்; அதன்தலைப்
	புலிப்பல் தாலிப் புதல்வன் புல்லி,
	'அன்னா!' என்னும், அன்னையும்: அன்னோ!
	என் மலைந்தனன்கொல் தானே-தன் மலை
	ஆரம் நாறும் மார்பினன்
	மாரி யானையின் வந்து நின்றனனே?	உரை