24. முல்லை

	கருங் கால் வேம்பின் ஒண் பூ யாணர்
	என்னை இன்றியும் கழிவதுகொல்லோ?
	ஆற்று அயல் எழுந்த வெண் கோட்டு அதவத்து
	எழு குளிறு மிதித்த ஒரு பழம் போலக்
	குழைய, கொடியோர் நாவே,
	காதலர் அகல, கல்லென்றவ்வே.	உரை