53. மருதம்

	எம் அணங்கினவே-மகிழ்ந! முன்றில்
	நனை முதிர் புன்கின் பூத் தாழ் வெண் மணல்,
	வேலன் புனைந்த வெறி அயர் களம்தொறும்
	செந் நெல் வான் பொரி சிதறி அன்ன,
	எக்கர் நண்ணிய எம் ஊர் வியன் துறை,
	நேர் இறை முன்கை பற்றி,
	சூரரமகளிரோடு உற்ற சூளே.	உரை

341. நெய்தல்

	பல் வீ படரிய பசு நனை குரவம்
	பொரிப் பூம் புன்கொடு பொழில் அணிக் கொளாஅச்
	சினை இனிது ஆகிய காலையும், காதலர்
	பேணார் ஆயினும், 'பெரியோர் நெஞ்சத்துக்
	கண்ணிய ஆண்மை கடவது அன்று' என,
	வலியா நெஞ்சம் வலிப்ப,
	வாழ்வேன்-தோழி!-என் வன்கணானே.	உரை

397. நெய்தல்

	நனை முதிர் ஞாழற் தினை மருள் திரள் வீ
	நெய்தல் மா மலர்ப் பெய்த போல
	ஊதை தூற்றும் உரவு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	தாய் உடன்று அலைக்கும் காலையும், வாய்விட்டு,
	'அன்னாய்!' என்னும் குழவி போல,
	இன்னா செயினும் இனிது தலையளிப்பினும்,
	நின் வரைப்பினள் என் தோழி;
	தன் உறு விழுமம் களைஞரோ இலளே.	உரை