94. முல்லை

	பெருந் தண் மாரிப் பேதைப் பித்திகத்து
	அரும்பே முன்னும் மிகச் சிவந்தனவே;
	யானே மருள்வென்?-தோழி!-பானாள்
	இன்னும் தமியர் கேட்பின், பெயர்த்தும்
	என் ஆகுவர்கொல், பிரிந்திசினோரே?-
	அருவி மா மலைத் தத்தக்
	கருவி மா மழைச் சிலைதரும் குரலே.	உரை

168. பாலை

	மாரிப் பித்திகத்து நீர் வார் கொழு முகை
	இரும் பனம் பசுங் குடை பலவுடன் பொதிந்து
	பெரும் பெயல் விடியல் விரித்து விட்டன்ன
	நறுந் தண்ணியளே, நல் மா மேனி;
	புனற் புணை அன்ன சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	மணத்தலும் தணத்தலும் இலமே;
	பிரியின் வாழ்தல் அதனினும் இலமே.	உரை

222. குறிஞ்சி

	தலைப் புணைக் கொளினே, தலைப் புணைக் கொள்ளும்;
	கடைப் புணைக் கொளினே, கடைப் புணைக் கொள்ளும்;
	புணை கைவிட்டுப் புனலோடு ஒழுகின்,
	ஆண்டும் வருகுவள் போலும்-மாண்ட
	மாரிப் பித்திகத்து நீர் வார் கொழு முகைச்
	செவ் வெரிந் உறழும் கொழுங் கடை மழைக் கண்
	துளி தலைத் தலைஇய தளிர் அன்னோளே.	உரை