221. முல்லை

	அவரோ வாரார்-முல்லையும் பூத்தன;
	பறியுடைக் கையர் மறியினத்து ஒழிய,
	பாலொடு வந்து கூழொடு பெயரும்
	ஆடுடை இடைமகன் சென்னிச்
	சூடிய எல்லாம் சிறு பசு முகையே.	உரை

263. குறிஞ்சி

	மறிக் குரல் அறுத்து, தினைப் பிரப்பு இரீஇ,
	செல் ஆற்றுக் கவலைப் பல் இயம் கறங்க,
	தோற்றம் அல்லது நோய்க்கு மருந்து ஆகா
	வேற்றுப் பெருந் தெய்வம் பல உடன் வாழ்த்தி,
	'பேஎய்க் கொளீஇயள்' இவள் எனப்படுதல்
	நோதக்கன்றே-தோழி!-மால் வரை
	மழை விளையாடும் நாடனைப்
	பிழையேம் ஆகிய நாம் இதற்படவே.	உரை