74. குறிஞ்சி

	விட்ட குதிரை விசைப்பின் அன்ன,
	விசும்பு தோய் பசுங் கழைக் குன்ற நாடன்
	யாம் தற் படர்ந்தமை அறியான், தானும்
	வேனில் ஆனேறு போலச்
	சாயினன் என்ப-நம் மாண் நலம் நயந்தே.	உரை

250. பாலை

	பரல் அவற் படு நீர் மாந்தி, துணையோடு,
	இரலை நல் மான் நெறிமுதல் உகளும்
	மாலை வாரா அளவை, கால் இயல்
	கடு மாக் கடவுமதி-பாக!-நெடு நீர்ப்
	பொரு கயல் முரணிய உண்கண்
	தெரி தீம் கிளவி தெருமரல் உயவே.	உரை

336. குறிஞ்சி

	செறுவர்க்கு உவகை ஆக, தெறுவர,
	ஈங்கனம் வருபவோ?-தேம் பாய் துறைவ!-
	சிறு நா ஒண் மணி விளரி ஆர்ப்பக்
	கடு மா நெடுந் தேர் நேமி போகிய
	இருங் கழி நெய்தல் போல,
	வருந்தினள், அளியள்-நீ பிரிந்திசினோளே,	உரை

385. குறிஞ்சி

	பலவில் சேர்ந்த பழம் ஆர் இனக் கலை,
	சிலை விற் கானவன் செந் தொடை வெரீஇ
	செரு உறு குதிரையின் பொங்கி, சாரல்
	இரு வெதிர் நீடு அமை தயங்கப் பாயும்
	பெரு வரை அடுக்கத்துக் கிழவோன் என்றும்
	அன்றை அன்ன நட்பினன்;
	புதுவோர்த்து அம்ம, இவ் அழுங்கல் ஊரே.	உரை