107. மருதம்

	குவி இணர்த் தோன்றி ஒண் பூ அன்ன
	தொகு செந் நெற்றிக் கணம்கொள் சேவல்!-
	நள்ளிருள் யாமத்து இல் எலி பார்க்கும்
	பிள்ளை வெருகிற்கு அல்குஇரை ஆகி,
	கடு நவைப் படீஇயரோ, நீயே-நெடு நீர்
	யாணர் ஊரனொடு வதிந்த
	ஏம இன் துயில் எடுப்பியோயே!	உரை

139. மருதம்

	மனை உறை கோழி குறுங் கால் பேடை,
	வேலி வெருகினம் மாலை உற்றென,
	புகும் இடன் அறியாது தொகுபு உடன் குழீஇய
	பைதற் பிள்ளைக் கிளை பயிர்ந்தாஅங்கு
	இன்னாது இசைக்கும் அம்பலொடு
	வாரல், வாழியர்!-ஐய!-எம் தெருவே.	உரை

157. மருதம்

	'குக்கூ' என்றது கோழி; அதன் எதிர்
	துட்கென்றன்று என் தூஉ நெஞ்சம்-
	தோள் தோய் காதலர்ப் பிரிக்கும்
	வாள் போல் வைகறை வந்தன்றால் எனவே.	உரை

234. முல்லை

	சுடர் செல் வானம் சேப்ப, படர் கூர்ந்து,
	எல்லுறு பொழுதின் முல்லை மலரும்
	மாலை என்மனார், மயங்கியோரே:
	குடுமிக் கோழி நெடு நகர் இயம்பும்
	பெரும் புலர் விடியலும் மாலை;
	பகலும் மாலை-துணை இலோர்க்கே.	உரை

242. முல்லை

	கானங்கோழிக் கவர் குரற் சேவல்
	ஒண் பொறி எருத்தில் தண் சிதர் உறைப்பப்
	புதல் நீர் வாரும் பூ நாறு புறவில்
	சீறூரோளே, மடந்தை; வேறு ஊர்
	வேந்து விடு தொழிலொடு செலினும்,
	சேந்து வரல் அறியாது, செம்மல் தேரே.	உரை

305. மருதம்

	கண் தர வந்த காம ஒள் எரி
	என்பு உற நலியினும், அவரொடு பேணிச்
	சென்று, நாம் முயங்கற்கு அருங் காட்சியமே
	வந்து அஞர் களைதலை அவர் ஆற்றலரே;
	உய்த்தனர் விடாஅர் பிரித்து இடை களையார்
	குப்பைக் கோழித் தனிப் போர் போல,
	விளிவாங்கு விளியின் அல்லது,
	களைவோர் இலை-யான் உற்ற நோயே.	உரை