91. மருதம்

	அரில் பவர்ப் பிரம்பின் வரிப் புற விளை கனி
	குண்டு நீர் இலஞ்சிக் கெண்டை கதூஉம்
	தண் துறை ஊரன் பெண்டினை ஆயின்,
	பல ஆகுக, நின் நெஞ்சில் படரே!
	ஓவாது ஈயும் மாரி வண் கை,
	கடும் பகட்டு யானை, நெடுந் தேர், அஞ்சி
	கொன் முனை இரவு ஊர் போலச்
	சில ஆகுக, நீ துஞ்சும் நாளே!	உரை

127. மருதம்

	குருகு கொளக் குளித்த கெண்டை அயலது
	உரு கெழு தாமரை வால் முகை வெரூஉம்
	கழனிஅம் படப்பை காஞ்சி ஊர!
	ஒரு நின் பாணன் பொய்யன் ஆக,
	உள்ள பாணர் எல்லாம்
	கள்வர் போல்வர், நீ அகன்றிசினோர்க்கே.	உரை