164

	ஆடு நனி மறந்த கோடு உயர் அடுப்பின்
	ஆம்பி பூப்ப, தேம்பு பசி உழவா,
	பாஅல் இன்மையின் தோலொடு திரங்கி,
	இல்லி தூர்ந்த பொல்லா வறு முலை
5	சுவைத்தொறு அழூஉம் தன் மகத்து முகம் நோக்கி,
	நீரொடு நிறைந்த ஈர் இதழ் மழைக்கண் என்
	மனையோள் எவ்வம் நோக்கி, நினைஇ,
	நிற் படர்ந்திசினே நல் போர்க் குமண!
	என் நிலை அறிந்தனைஆயின், இந் நிலைத்
10	தொடுத்தும் கொள்ளாது அமையலென் அடுக்கிய
	பண் அமை நரம்பின் பச்சை நல் யாழ்,
	மண் அமை முழவின், வயிரியர்
	இன்மை தீர்க்கும் குடிப் பிறந்தோயே.