அகன் தலை வையத்துப்

அஞ்சு வரு மரபின்

அடல் அருந் துப்பின்

அடி புனை தொடுகழல்

அடுநை ஆயினும்

அடு மகள் முகந்த

அணங்குடை அவுணர் கணம்

அணங்குடை நெடுங் கோட்டு

அணித் தழை நுடங்க ஓடி

அத்தம் நண்ணிய நாடு

அதள் எறிந்தன்ன நெடு வெண்

அந்தோ எந்தை

அமரர்ப் பேணியும்

அரி மயிர்த் திரள்

அருப்பம் பேணாது அமர்

அருவி ஆர்க்கும் கழை

அருவி தாழ்ந்த பெரு வரை போல

அருளாய் ஆகலோ கொடிதே

அரைசு தலைவரினும் அடங்கல் ஆனா

அலங்கு கதிர் சுமந்த

அலர் பூந் தும்பை

அழல் அவிர் வயங்கு

அழல் புரிந்த அடர்

அளிதோதானே, பாரியது

அளிதோ தானே, பேர் இருங் குன்றே

அளியதாமே, சிறு வெள் ஆம்பல்

அற்றைத் திங்கள்

அறவை நெஞ்சத்து ஆயர்

அறு குளத்து உகுத்தும்

அறையும் பொறையும்

அன்ன ஆக: நின் அருங்

அன்னச் சேவல்! அன்னச் சேவல்!

ஆசு ஆகு எந்தை

ஆசு இல் கம்மியன்

ஆடு இயல் அழல் குட்டத்து

ஆடு நடைப் புரவியும்

ஆடு நனி மறந்த கோடு

ஆர்கலியினனே, சோணாட்டு அண்ணல்

ஆர்ப்பு எழு கடலினும்

ஆரம் தாழ்ந்த அணி கிளர்

ஆவும், ஆன் இயற் பார்ப்பன

ஆன் முலை அறுத்த

ஆனா ஈகை அடு போர்

ஆனினம் கலித்த அதர்

இம்மைச் செய்தது மறுமைக்கு

இமிழ் கடல் வளைஇய

இரங்கு முரசின், இனம்சால் யானை

இரவலர் புரவலை

இருங் கடல் உடுத்த

இருப்பு முகஞ் செறித்த ஏந்து

இரும் பனை வெண் தோடு

இரும் பிடித் தொழுதியொடு

இரும்பு முகம் சிதைய

இரு முந்நீர்க் குட்டமும்

இல் அடு கள்ளின்

இல்லாகியரோ, காலை மாலை!

இவ்வே, பீலி அணிந்து

இவர் யார்? என்குவைஆயின்,

இவற்கு ஈத்து உண்மதி

இவன் யார்?

இழை அணிப் பொலிந்த

இளையரும் முதியரும்

இளையோர் சூடார்

இன் கடுங் கள்ளின்

இன்று செலினும் தருமே

இனி நினைந்து இரக்கம் ஆகின்று

ஈ என இரத்தல்

ஈண்டு நின்றோர்க்கும் தோன்றும்

ஈரச் செவ்வி உதவின

ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக் கடனே

உடையன்ஆயின் உண்ணவும்

உடை வளை கடுப்ப

உடும்பு உரித்தன்ன

உண்டால் அம்ம

உண்போன் தான் நறுங் கள்ளின்

உரு கெழு ஞாயிற்று

உருமிசை முழக்கு என

உவவு மதி உருவின்

உழுது ஊர் காளை ஊழ்

உள் ஆற்றுக் கவலைப்

உற்றுழி உதவியும்

ஊர்க் குறுமாக்கள்

ஊர் நனி இறந்த

ஊர் முது வேலிப் பார் நடை

ஊனும் ஊணும் முனையின்

எஃகு உளம் கழிய

எந்தை வாழி ஆதனுங்க

எம் கோன் இருந்த

எமக்கே கலங்கல் தருமே

எருது கால் உறாஅது

எருதே இளைய

எருமை அன்ன கருங் கல்

எழு இனி நெஞ்சம்

எறி புனக் குறவன்

என் திறத்து அவலம்

என்னைக்கு ஊர் இஃது

என்னை புற்கை உண்டும்

என்னை மார்பில் புண்ணும்

எனைப் பல் யானையும்

ஏர் பரந்த வயல்

ஏற்றுக உலையே

ஏற்று வலன் உயரிய

ஏறுடைப் பெரு நிரை

ஐயோ எனின்

ஒண் செங் குரலித்

ஒண்பொறிச் சேவல்

ஒரு சார் அருவி ஆர்ப்ப

ஒரு தலைப் பதலை தூங்க

ஒரு திசை ஒருவனை உள்ளி

ஒரு நாள் செல்லலம்

ஒருவனை ஒருவன் அடுதலும்

ஒல்லுவது ஒல்லும் என்றலும்

ஒளிறு வாள் மன்னர்

ஒன்று நன்கு உடைய

ஒன்னார் யானை ஓடைப்

ஓங்கு மலைப் பெரு வில்

ஓர் இல் நெய்தல் கறங்க

ஓரை ஆயத்து ஒண் தொடி மகளிர்

ஓவத்து அன்ன இடனுடை

கடந்து அடு தானை

கடல் கிளர்ந்தன்ன கட்டூர்

கடல் கொளப்படாஅது

கடவுள் ஆலத்துத்

கடல்படை அடல் கொண்டி

கடுங் கண்ண கொல்

கடுந் தேர் குழித்த

கடும்பின் அடுகலம்

கண்ணி கார் நறுங் கொன்றை

கதிர் மூக்கு ஆரல்

கந்து முனிந்து உயிர்க்கும்

கல் அறுத்து இயற்றிய

கல் முழை அருவிப்

கலம் செய் கோவே! கலம் செய் கோவே! அச்சுடைச்

கலம் செய் கோவே! கலம் செய் கோவே! இருள்

கலை உணக் கிழிந்த

கவி செந் தாழிக்

கவைக் கதிர் வரகின்

'கழிந்தது பொழிந்து' என

கள்ளின் வாழ்த்தி, கள்ளின் வாழ்த்தி,

களங்கனி அன்ன

களம் புகல் ஓம்புமின்

களர்ப் படு கூவல் தோண்டி

களரி பரந்து, கள்ளி போகி

களிறு அணைப்பக் கலங்கின

களிறு கடைஇய தாள்

களிறு நீறு ஆடிய விடு நிலம்

களிறு பொரக் கலங்கு

களிறு முகந்து பெயர்குவம்

கறங்கு மிசை அருவிய

கறங்கு வெள் அருவி

கன்று அமர் ஆயம்

காமரு பழனக் கண்பின்

காய் நெல் அறுத்துக்

கார் எதிர் உருமின் உரறி

கார்ப் பெயல் தலைஇய

கால் பார் கோத்து

காலனும் காலம் பார்க்கும்

கான் உறை வாழ்க்கை

கானக் காக்கைக் கலிச் சிறகு

கானல் மேய்ந்து வியன் புலத்து

கிண்கிணி களைந்த கால்

கீழ் நீரான் மீன்

குய் குரல் மலிந்த

குயில் வாய் அன்ன

குழவி இறப்பினும்

குறத்தி மாட்டிய

குறி இறைக் குரம்பைக்

குன்று தலைமணந்த மலை பிணித்து

குன்றும் மலையும் பல

கூதிர்ப் பருந்தின் இருஞ் சிறகு

கெடுக சிந்தை

கேட்டல் மாத்திரை அல்லது

கையது கடன் நிறை யாழே

கையது வேலே

கொடுங் குழை மகளிர்

கொடுவரி வழங்கும்

கொண்டைக் கூழைத்

கொய் அடகு வாட

கோட்டங் கண்ணியும்

கோதை மார்பின் கோதையானும்

சாறு தலைக்கொண்டென

சிலை உலாய் நிமிர்ந்த

சிற்றில் நல் தூண் பற்றி

சிறப்பு இல் சிதடும்

சிறப்புடை மரபின்

சிறாஅஅர்! துடியர்!

சிறிய கள் பெறினே

சுவல் அழுந்தப் பல காய

செஞ் ஞாயிற்றுச் செலவும்

செந்நெல் உண்ட பைந் தோட்டு

செய்குவம்கொல்லோ

செருப்பு இடைச் சிறு பரல்

செற்றன்று ஆயினும்

சேயிழை பெறுகுவை

சேற்று வளர் தாமரை

ஞாயிற்று அன்ன ஆய் மணி

ஞால மீமிசை வள்ளியோர்

தடவு நிலைப் பலவின்

தண் துளி பல பொழிந்து

தமர் தற் தப்பின்

தலையோர் நுங்கின் தீம் சேறு

திண் தேர் இரவலர்க்கு

திண் பிணி முரசம்

திரை பொரு முந்நீர்க்

தீம் கனி இரவமொடு

தீம் நீர்ப் பெருங் குண்டு

துடி எறியும் புலைய!

தூங்கு கையான்

தூர்ந்த கிடங்கின், சோர்ந்த ஞாயில்

தெண் கடல் வளாகம்

தென் குமரி வட பெருங்கல்

தென் பரதவர் மிடல் சாய

தென் பவ்வத்து முத்துப் பூண்டு

தேஎம் கொண்ட வெண் மண்டையான்

தேஎம் தீம் தொடைச்

தொடியுடைய தோள் மணந்தனன்

தோல் தா; தோல் தா என்றி

நகுதக்கனரே, நாடு மீக்கூறுநர்

நஞ்சுடை வால் எயிற்று

நரம்பு எழுந்து உலறிய

நல் யாழ், ஆகுளி

நல்லவும் தீயவும்

நள்ளி! வாழியோ

நளி இரு முந்நீர் ஏணி

நளி இரு முந்நீர் நாவாய்

நளி கடல் இருங் குட்டத்து

நறவும் தொடுமின்

நறு விரை துறந்த நரை வெண் கூந்தல்

நன்று ஆய்ந்த நீள்

நனி பேதையே

நாகத்து அன்ன பாகு

நாடன் என்கோ?

நாடா கொன்றோ

நாள் அன்று போகி

நாள் கள் உண்டு

நிரப்பாது கொடுக்கும் செல்வமும்

நிலம் பிறக்கிடுவது போலக்

நிலமிசை வாழ்நர்

நிறப் படைக்கு ஒல்கா யானை

நின் நயந்து உறைநர்க்கும்

நினைக்கும் காலை மருட்கை உடைத்தே

நீடு வாழ்க?' என்று

நீண்டு ஒலி அழுவம்

நீயே, அமர் காணின்

நீயே, தண் புனல் காவிரிக்

நீயே, பிறர் ஓம்புறு

நீயே, புறவின் அல்லல்

நீர் அறவு அறியா

நீர் நுங்கின் கண் வலிப்ப

நீர் மிகின் சிறையும் இல்லை

நீருள் பட்ட மாரிப்

நீலக் கச்சை, பூ ஆர் ஆடை

நுதி வேல் கொண்டு நுதல் வியர்

'நும் கோ யார்?'

நும் படை செல்லும்காலை

நெடு நீர நிறை கயத்துப்

நெல் அரியும் இருந்

நெல்லும் உயிர் அன்றே

நோகோ யானே?

படு மணி மருங்கின பணைத் தாள்

படைப்புப் பல படைத்துப்

பண்டும் பண்டும் பாடுநர்

பதிமுதல் பழகாப் பழங்கண்

பயம் கெழு மா மழை

பரலுடை மருங்கின் பதுக்கை

பருத்திப் பெண்டின் பனுவல்

பருத்தி வேலிச் சீறூர்

பருதி சூழ்ந்த இப் பயம் கெழு

பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே! கயல் முள்

பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே! குமரி மகளிர்

பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே! 'செல்க' எனச்

பல் மீன் இமைக்கும்

பலர்க்கு நிழல் ஆகி

பனி பழுநிய பல் யாமத்துப்

பனி வரை நிவந்த

பாசறையீரே! பாசறையீரே!

பாடுநர்க்கு ஈத்த பல்

பாணர் சென்னியும்

பாணர் தாமரை

பாணன் சூடிய பசும் பொற்

'பாரி பாரி' என்று

பால் கொண்டு மடுப்பவும்

பாறுபடப் பறைந்த பல் மாறு

பிற ..................... ள பால் என மடுத்தலின்

பிறர் வேல் போலாதாகி

புலவரை இறந்த

புலிப்பாற் பட்ட ஆமான்

புறவின் அல்லல் சொல்லிய

பூவல் படுவில் கூவல்

பெரிது ஆராச் சிறு சினத்தர்

பெருங் களிற்று அடியின் தோன்றும்

பெருஞ் சோறு பயந்து

பெரு நீர் மேவல் தண்ணடை

பொய்கை நாரை போர்வில்

பொய்யாகியரோ

பொறிப் புறப் பூழின்

பொன் வார்ந்தன்ன

பொன்னும், துகிரும்

போர்க்கு உரைஇப்

போற்றுமின், மறவீர்!

மட்டு வாய் திறப்பவும்

மடங்கலின் சினைஇ

மடத் தகை மா மயில்

மண் கொள வரிந்த

மண் திணிந்த நிலனும்

மண் முழா மறப்ப

மண்டு அமர் அட்ட

மணி துணர்ந்தன்ன

மதி ஏர் வெண் குடை

மதி நிலாக் கரப்ப

மதிலும் ஞாயில் இன்றே

மயங்கு இருங் கருவிய விசும்பு

மரை பிரித்து உண்ட

மலை வான் கொள்க!' என

மழை அணி குன்றத்துக் கிழவன்

மழைக் கணம் சேக்கும்

மன்பதை காக்கும் நின் புரைமை

மன்றப் பலவின் மாச் சினை

மன்ற விளவின் மனை

மன்னா உலகத்து மன்னுதல்

மனைக்கு விளக்கு ஆகிய

மாக விசும்பின்

மாசு அற விசித்த

மா வாராதே; மா வாராதே;

மீன் உண் கொக்கின் தூவி அன்ன

மீன் திகழ் விசும்பில்

மீன் நொடுத்து நெல் குவைஇ

முள் கால் காரை

முதிர் வார் இப்பி

முந்நீர் நாப்பண் திமில்

முரசு கடிப்பு இகுப்பவும்

முழங்கு முந்நீர்

முற்றிய திருவின் மூவர் ஆயினும்

முன் உள்ளுவோனைப் பின் உள்ளினேனே!

முன்றில் முஞ்ஞையொடு

முனைத் தெவ்வர் முரண் அவியப்

மூத்தோர் மூத்தோர்க் கூற்றம்

மூதூர் வாயில் பனிக் கயம்

மெல் இயல் விறலி

மெல்ல வந்து, என் நல் அடி

மென்பாலான் உடன் அணைஇ

மென் புலத்து வயல் உழவர்

மைம்மீன் புகையினும்

யாங்குப் பெரிதுஆயினும்

'யாண்டு பல ஆக'

யாதும் ஊரே; யாவரும் கேளிர்

யாவிர் ஆயினும்

யாழ்ப் பத்தர்ப் புறம் கடுப்ப

யாழொடும் கொள்ளா

யான் வாழும் நாளும்

யானே பெறுக, அவன் தாள் நிழல்

யானை தந்த முளி

வடாஅது பனி படு

வணங்கு தொடைப் பொலிந்த

வணர் கோட்டுச் சீறியாழ்

வயலைக் கொடியின்

வருகதில் வல்லே; வருகதில் வல்

வருதார் தாங்கி,

வரை புரையும் மழ களிற்றின்

வல்லார் ஆயினும்

வலம் படு வாய்வாள் ஏந்தி

வழிபடுவோரை

வள் உகிர வயல் ஆமை

வள்ளியோர்ப் படர்ந்து

வளரத் தொடினும், வௌவுபு திரிந்து

வளி நடந்தன்ன வாச் செலல்

வாடா மாலை

வாயிலோயே! வாயிலோயே!

வாழும் நாளோடு யாண்டு

வாள், வலம் தர

விசி பிணித் தடாரி

விசும்பு நீத்தம் இறந்த ஞாயிற்றுப்

வியன் புலம் படர்ந்த

விழுக் கடிப்பு அறைந்த

விளங்கு மணிக் கொடும் பூண்

விளை பதச் சீறிடம் நோக்கி

வினை மாட்சிய

வெட்சிக் கானத்து வேட்டுவர்

வெடி வேய் கொள்வது

வெண்குடை மதியம் மேல்

வெண்ணெல் அரிஞர் தண்ணுமை

வெப்புள் விளைந்த வேங்கைச்

வெருக்கு விடை அன்ன

வெள்ளி தென் புலத்து உறைய

வெள்ளி தோன்ற, புள்ளுக் குரல் இயம்ப

வெள்ளியும் இரு விசும்பு

வெள்ளை வெள் யாட்டுச்

வெளிறு இல் நோன்

வென் வேல் ................................. நது

வேட்ட வேந்தனும் வெஞ் சினத்தினனே

வேந்தற்கு ஏந்திய தீம் தண் நறவம்

வேந்து குறையுறவும் கொடாஅன்,

வேந்துடைத் தானை முனை கெட

வேம்பு சினை ஒடிப்பவும்

வேழம் வீழ்த்த விழுத் தொடைப்

வையம் காவலர் வழிமொழிந்து

..........டை முதல் புறவு

.............................ளி, நாரும் போழும் செய்து

267, 268