206

	வாயிலோயே! வாயிலோயே!
	வள்ளியோர் செவிமுதல் வயங்குமொழி வித்தி, தாம்
	உள்ளியது முடிக்கும் உரனுடை உள்ளத்து
	வரிசைக்கு வருந்தும் இப் பரிசில் வாழ்க்கைப்
5	பரிசிலர்க்கு அடையா வாயிலோயே!
	கடுமான் தோன்றல் நெடுமான் அஞ்சி
	தன் அறியலன்கொல்? என் அறியலன்கொல்?
	அறிவும் புகழும் உடையோர் மாய்ந்தென,
	வறுந் தலை உலகமும் அன்றே; அதனால்,
10	காவினெம் கலனே; சுருக்கினெம் கலப்பை;
	மரம் கொல் தச்சன் கை வல் சிறாஅர்
	மழுவுடைக் காட்டகத்து அற்றே
	எத் திசைச் செலினும், அத் திசைச் சோறே.