280

	என்னை மார்பில் புண்ணும் வெய்ய;
	நடு நாள் வந்து தும்பியும் துவைக்கும்;
	நெடு நகர் வரைப்பின் விளக்கும் நில்லா;
	துஞ்சாக் கண்ணே துயிலும் வேட்கும்;
5	அஞ்சுவரு குராஅல் குரலும் தூற்றும்;
	நெல் நீர் எறிந்து விரிச்சி ஓர்க்கும்
	செம் முது பெண்டின் சொல்லும் நிரம்பா;
	துடிய! பாண! பாடு வல் விறலி!
	என் ஆகுவிர்கொல்? அளியிர்; நுமக்கும்
10	இவண் உறை வாழ்க்கையோ, அரிதே! யானும்
	மண்ணுறு மழித் தலைத் தெண் நீர் வார,
	தொன்று தாம் உடுத்த அம் பகைத் தெரியல்
	சிறு வெள் ஆம்பல் அல்லி உண்ணும்
	கழி கல மகளிர் போல,
15	வழி நினைந்திருத்தல், அதனினும் அரிதே!