169

	நும் படை செல்லும்காலை, அவர் படை
	எடுத்து எறி தானை முன்னரை எனாஅ,
	அவர் படை வரூஉம்காலை, நும் படைக்
	கூழை தாங்கிய, அகல் யாற்றுக்
5	குன்று விலங்கு சிறையின் நின்றனை எனாஅ,
	அரிதால், பெரும! நின் செவ்வி என்றும்;
	பெரிதால் அத்தை, என் கடும்பினது இடும்பை;
	இன்னே விடுமதி பரிசில்! வென் வேல்
	இளம் பல் கோசர் விளங்கு படை கன்மார்,
10	இகலினர் எறிந்த அகல் இலை முருக்கின்
	பெரு மரக் கம்பம் போல,
	பொருநர்க்கு உலையா நின் வலன் வாழியவே!