215

	கவைக் கதிர் வரகின் அவைப்புறு வாக்கல்
	தாது எரு மறுகின் போதொடு பொதுளிய
	வேளை வெண் பூ வெண் தயிர்க் கொளீஇ,
	ஆய்மகள் அட்ட அம் புளி மிதவை
5	அவரை கொய்யுநர் ஆர மாந்தும்
	தென்னம் பொருப்பன் நல் நாட்டுள்ளும்
	பிசிரோன் என்ப, என் உயிர் ஓம்புநனே;
	செல்வக் காலை நிற்பினும்,
	அல்லற் காலை நில்லலன்மன்னே.