210

	மன்பதை காக்கும் நின் புரைமை நோக்காது,
	அன்பு கண் மாறிய அறன் இல் காட்சியொடு,
	நும்மனோரும் மற்று இனையர் ஆயின்,
	எம்மனோர் இவண் பிறவலர் மாதோ;
5	செயிர் தீர் கொள்கை எம் வெங் காதலி
	உயிர் சிறிது உடையள்ஆயின், எம்வயின்
	உள்ளாது இருத்தலோ அரிதே; அதனால்,
	'அறன் இல் கூற்றம் திறன் இன்று துணியப்
	பிறன் ஆயினன்கொல்? இறீஇயர், என் உயிர்!' என
10	நுவல்வுறு சிறுமையள் பல புலந்து உறையும்
	இடுக்கண் மனையோள் தீரிய, இந் நிலை
	விடுத்தேன்; வாழியர், குருசில்! உதுக் காண்:
	அவல நெஞ்சமொடு செல்வல் நிற் கறுத்தோர்
	அருங் கடி முனை அரண் போலப்
15	பெருங் கையற்ற என் புலம்பு முந்துறுத்தே.