176

	ஓரை ஆயத்து ஒண் தொடி மகளிர்
	கேழல் உழுத இருஞ் சேறு கிளைப்பின்,
	யாமை ஈன்ற புலவு நாறு முட்டையைத்
	தேன் நாறு ஆம்பல் கிழங்கொடு பெறூஉம்,
5	இழுமென ஒலிக்கும் புனல் அம் புதவின்,
	பெரு மாவிலங்கைத் தலைவன், சீறியாழ்
	இல்லோர் சொல் மலை நல்லியக்கோடனை
	உடையை வாழி, எற் புணர்ந்த பாலே!
	பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண் நீர்
10	ஓர் ஊர் உண்மையின் இகழ்ந்தோர் போல,
	காணாது கழிந்த வைகல், காணா
	வழி நாட்கு இரங்கும், என் நெஞ்சம் அவன்
	கழி மென் சாயல் காண்தொறும் நினைந்தே.