145

	'மடத் தகை மா மயில் பனிக்கும்' என்று அருளி,
	படாஅம் ஈத்த கெடாஅ நல் இசை,
	கடாஅ யானைக் கலி மான் பேக!
	பசித்தும் வாரேம்; பாரமும் இலமே;
5	களங்கனி அன்ன கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்
	நயம் புரிந்து உறையுநர் நடுங்கப் பண்ணி,
	'அறம் செய்தீமோ, அருள் வெய்யோய்!' என,
	இஃது யாம் இரந்த பரிசில்: அஃது இருளின்,
	இன மணி நெடுந் தேர் ஏறி,
10	இன்னாது உறைவி அரும் படர் களைமே!