314

	மனைக்கு விளக்கு ஆகிய வாணுதல் கணவன்,
	முனைக்கு வரம்பு ஆகிய வென் வேல் நெடுந் தகை,
	நடுகல் பிறங்கிய உவல் இடு பறந்தலை,
	புன் காழ் நெல்லி வன் புலச் சீறூர்க்
5	குடியும் மன்னும் தானே; கொடி எடுத்து
	நிறை அழிந்து எழுதரு தானைக்குச்
	சிறையும் தானே தன் இறை விழுமுறினே.