பொன்புரை நரம்பினின் குரற்சீறியா
ழெழாஅல்வல்லை யாயினுந் தொழாஅல்
புரையோரன்ன புரையுநட்பி
னிளையோர் கூம்புகை மருள்வோராங்கு
கொண்டுசெல் பாணநின் றண்டுறையூரனைப்
பாடுமனைப் பாடல்கூடாது நீடுநிலைப்
புரவியும் பண்ணிலைமுனிகுவ
விரகில மொழியல்யாம் வேட்டதில்வழியே”1 |
(நற்-380)
|
இது பாணனுக்கு வாயின் மறுத்தது.
|
“புல்லேன் மகிழ்ந புலத்தலுமிலனே
கல்லாயானைக் கடுந்தேர்ச் செழியன்
படைமாண் பெருங்குள மடைநீர்விட்டெனக்
காலணைந்தெதிரியகனைக் கோட்டுவாளை
யள்ளலங்கழனி யுள்வாயோடிப்
பகடுசேறுதைத்த புள்ளி வெண்புறத்துச்
செஞ்சாலுழவர் கோற்புடைமதரிப்
பைங்காற்செறுவினணை முதற்பிறழும்
வாணன் சிறுகுடியன்னவென்
கோனே ரெல்வளை நெகிழ்த்த நும்மே”2 |
(நற்றிணை-340)
|
இஃது ஆற்றாமை வாயிலாகச் சென்றுழித்தலைவி கூறியது.
|
“வெள்ளாங்குருகின் பிள்ளைசெத்தெனக்
காணிய சென்ற மடநடை நாரை
காலையிருந்து மாலைச்சேக்குந்
தண்கடற் சேர்ப்பனொடு வாரான்
றான்வந் தனனெங் காதலோனே”3 |
(ஐங்குறு-157)
|
இது வாயில் வேண்டி ஒழுகுகின்றான் புதல்வன் வாயிலாக வருமெனக் கேட்டு அஞ்சிய தலைவி
அவன் விளையாடித் தனித்து |
1. பொருள்: பக்கம் 100ல் காண்க 2. பொருள்: பக்கம் 100ல் காண்க 3. பொருள்: வெள்ளாங்குருகின் குஞ்சைத் தன் குஞ்சு எனக் கருதிப் பார்க்கச் சென்ற நாரை
காலையிலிருந்து மாலைவரை அங்கேயே தங்கும்படியான கடற்சேர்ப்பனொடு வாரானாய் தான் மட்டும்
தனியே வந்தான் என் மகன். என்னே இது! |