167.	கார்க்காலத் துரிமை கார்க்கா லுருட்டிய வாடையே கோப மயிலே கேகயங் கோடல் செங்காந்தள் கொன்றை கூதாளந் தண்டிமி லுயவை தளவு கடம்பஞ்சனி வெண்குருந் தலர்தலே வியங்கங் கிளிகுயி னீங்கலே நீர்மல ரேங்க லென்ப.

168.	கூதிர்க் குரிமை கூதிரே குருகே வோதிமங் குரண்ட மொண்மதிச் சகோர முதுவளை ஞண்டூ ருநத்து வத்த னீரே தெளித னீர்மீன் சனித்தல் காரே சூற்கொளல் பாரிசா தஞ்சந் தாரம் பித்திகை மந்தார நாணன் முற்றலர்ந் துவத்தலே மற்றுயிர் நைதலே.

169.	முன்பனிக் குரிமை துன்பனிக் கடறருங் கொண்டல் வீசலுங் கூண்டசை சிதகன் மண்டிருட் கூகைகூன் மனமகிழ்ந் தொலித்தலு மாந்தருச் சாமந்த மலர்தலு மிலந்தை தீங்கனி யுதிர்தலுந் தீயெனக் குன்றி காய்த்தலு நெல்லொடு கரும்பு முற்றலுமாம்.