முழுதும்-                                           ந அ. 84

 453 வலன்உயர் சிறப்பின் மற்றைமூ வர்க்கும்
     குலமட மாதரொடு கலமிசைச் சேறலும்
     பாசறைச் சேறலும் பழுதுஎன மொழிப

     மணம்மலி பூங்கானல் வருகலன்கள் நோக்கிக்
     கணவன் வரக் கல்லுருவம் நீத்தாள்            (சிலப். வஞ்சின67)

     பனிஇருங் கங்குலும் தமியள் நீந்தித்
     தம்மூ ரோளே நன்னுதல் யாமே . . .
     இரவுத்துயில் மடிந்த தானை
     உரவுச்சின வேந்தன் பாசறை யேமே                (அகநா- 24)

     துயில்இன்றி யாம்நீந்தத் தொழுவையம் புனல்ஆடி
     மயில்இயலார் மருவுண்டு மறந்துஅமைகு வான்மன்னோ
     வெயில்ஒளி அறியாத விரிமலர்த் தண்காவில்
     குயில்ஆலும் பொழுதுஎன்னக் கூறுநர் உளராயின்       (கலி. 30)