"அணியும் அமிழ்தும்என் ஆவியும் ஆயவன் தில்லைச்சிந்தா
     மணிஉம் பரார்அறி யாமறை யோன்அடி வாழ்த்தலரின்
     பிணியும் அதற்கு மருந்தும் பிறழப் பிறழமின்னும்
     பணியும் புரைமருங் குல்பெருந் தோளி படைக்கண்களே".

      திருக்கோவை. 5

 "அகல்கின்ற அல்குல் தடம்அது கொங்கை அவைஅவம்நீ
  புகல்கின்றது என்னைநெஞ்சு உண்டே இடைஅடை யார்புரங்கள்
  இகல் குன்ற வில்லில் செற் றோன்தில்லை ஈசன் எம் மான்எதிர்ந்த
  பகல்குன்றப் பல்உகுத் தோன்பழ னம்அன்ன பல்வளைக்கே".

   திருக்கோவை. 4