"அளவியை யார்க்கும் அறிவுஅரி யோன்தில்லை அம்பலம்போல்
     வளவிய வான்கொங்கை வாள்தடங் கண்நுதல் மாமதியின்
     பிளவுஇயல் மின்இடை பேர்அமை தோள்இது பெற்றிஎன்றால்
     கிளவியை என்னோ இனிக்கிள்ளை யார்வாயில் கேட்கின்றதே"

    "கூம்பல்அம் கைத்தலத்து அன்பர்என்பு ஊடுஉரு கக்குனிக்கும்
     பாம்புஅலங் காரப் பரன்தில்லை அம்பலம் பாடலரின்
     தேம்பல்அம் சிற்றிடை ஈங்குஇவள் தீங்கனி வாய்கமழும்
     ஆம்பல்அம் போதுஉள வோஅளி காள்நும் அகன்பணையே"

    "தூசும் கலையும் தொலையா அழகுஎறிக் கும்தொடியும்
     வாசம் கமழும் மதுமலர் ஓதியும் வண்களபம்
     பூசும் கனதனம் பூணும் முத்தாரமும் பூங்குழையும்
     ஆசும் பழுதில்பொன் னேபண்டு போல அணிந்தனமே"