"சந்தனம் பூசிய தனங்களை உடையாய்! என் கைகள் நின் மயிர்
 முடியைத்திருத்தி, நுதலைத் தடவி, வண்டுகளை ஓட்டி, தோள்வளைகளைத்
 திருத்தம் செய்து நின்தளிர் மெல்லடிகளைத் தடவி இன்பம் உறும்
 வாய்ப்புப் பெற்றனவே.]

     பொய் பாராட்டல் -

 எனவரும்,

 இதுவும் அது.

     [என் தலைவியின் முகம்போல ஒளிவிடும் ஆற்றல் உடையையாயின்,
 மதியே! நீ என்னால் காதலிக்கப்படுவாய். அஃது இன்மையால் என்னால்
 காதலிக்கப் படாய்.

     பருந்து பின்தொடரும் வேற்படை வாணனுடைய மணம்மிக்க
 செருந்திமரம் செறிந்த சோலையை உடைய மாறை அன்னாய்! சந்திரன்.
 உன்னுடைய மயில் இறகின் அடிபோன்ற வெள்ளிய பற்கள், இந்திரகோபம்
 போன்ற இதழ், ஒளிமுகம் இவற்றைக் கண்டு நாணித் தன்இடத்துள்ள
 முயற்களங்கத்தைத் தீர்க்க மருந்து தேடியே, மேருமலையைச் சுற்றி
 வருகிறான்.)

     இடம் பெற்றுத் தழாஅல்:

 எனவும்,