எனவும்,

     [மேகம் போன்ற கூந்தலையும், ஒளி வீசும் வேற்கண்களையும்
 பிறைபோன்ற நெற்றியையும்   உடையாய்! உன் அல்குல் வனப்பிற்குத்
 தோற்ற பாம்புகளும் நகில்வனப்பிற்குத் தோற்ற கொம்புகளை உடைய
 யானைகளும், என்னை உன் அன்பன் என்று கொண்டு துன்புறுத்த மாட்டா,]

     புணர்தல்:

     தம்மில் இருந்து தமதுபாத்து உண்டற்றால்
     அம்மா அரிவை முயக்கு.                          குறள். 1107

 எனவும் வரும்.

 இதுவும் அது.

     [தம் இல்லத்தில் இருந்துகொண்டு தாம் ஈட்டிய பொருள்களைப்
 பிறருக்கும்  பகுத்துக்கொடுத்து உண்டாற் போன்ற இன்பம்தரும்,
 தலைவியைத் தழுவுதல் என்பது.

     விழியால் நஞ்சத்தை ஒப்பாய்! சொல்லால் அமுதத்தை ஒப்பாய்!
 "பூமலர்க்காவில், இவ்வாறு பிரிவாற்றாமை தரும் அன்புசிறக்க, இவ்விரவு
 போன்று பகலும் தழுவிக்கொண்டு இருப்பதற்கு, ஒருவர் கண்ணுக்கும் நாம்
 புலப்படாது இருப்பதற்கு உரிய மாய வித்தையைக் கற்கவில்லையே!"
 என்று வருந்துகிறேன்.]