எனவும்,

     [இப்பாடல் அகநானூற்று இரண்டாம் பாடலின் கருத்தைக் கொண்டது.
 வாழைத் தோட்டத்தில் வருக்கைப்பலாப் பழத்திலிருந்து பெருக்கெடுத்து
 ஓடும் தேனை அறியாது உண்டு இளைய மந்திகள் மயங்கும் மலைநாடனே!
 அம்பலத்தானுக்கு உரிய மதியத்தை ஊர்கோள் சுற்றும் மலையிலே,
 இளவேங்கைகள் பொன்மாலை போலப் பூத்துவிட்டன. வேங்கை
 பூக்கும்காலம் தினைக்கதிர் அரியும்காலம். தினைக்கதிர் அரியப்படவே,
 தினைக்காவல் இன்று ஆதலின், பகற்குறி வாயாது; நிலா பகல்போல
 ஒளிவிடுவதனால், இரவுக்குறியும் வாயாது; ஆதலின் தலைவியை
 மணந்துகொண்டே இன்பம் துய்க்கவேண்டும். அதற்கு வேண்டிய நிறைமதி
 நாளும் அண்மையில் வந்துவிடும் என்பது.]