எனவும்,

     [ஒப்பற்ற வள்ளலே! தனக்கு ஒப்பாரை இல்லாத சிவபெருமானின்
 புலியூரில் உள்ள  கிளியை ஒத்த மழலையையும் யாழை ஒத்த
 இனிமையையும் கொண்ட மொழிகளைஉடையை  தலைவி நீ இரவில்
 அவளைக் காணவரினும் பகலில் பிரிந்து விடுகிறாயே என்று ஏங்கி நிற்பவள்  ஆவாள். அவளை அமைதிஉறச் செய்து "காலம் தாழ்க்கேன்" என்று
 அவளிடம் கூறி  விடைகொண்டு நீ செல்வாயாக.]

     நீடேன் என்று அவன் நீங்கல்: