| வல்லூற் றுவரி தோண்டித் தொல்லை முரவுவாய்க் குழிசி முரியடுப் பேற்றி | 100 | வாரா தட்ட வாடூன் புழுக்கல் வாடாத் தும்பை வயவர் பெருமக னோடாத் தானை யொண்டொழிற் கழற்காற் செவ்வரை நாடன் சென்னிய மெனினே தெய்வ மடையிற் றேக்கிலைக் குவைஇநும் | 105 | பைதீர் கடும்பொடு பதமிகப் பெறுகுவிர் மானடி பொறித்த மயங்கதர் மருங்கின் வான்மடி பொழுதி னீர்நசைஇக் குழித்த வகழ்சூழ் பயம்பி னகத்தொளித் தொடுங்கிப் புகழா வாகைப் பூவி னன்ன | 110 | வளைமருப் பேனம் வரவுபார்த் திருக்கு மரைநாள் வேட்ட மழுங்கிற் பகனாட் |
100. (பி-ம்.) ‘ஆறாதட்ட'. 'வாறாதட்ட' 102. (பி-ம்.) ‘ஒண்பொறிக்'ஓடாத்தானை: "ஓடாத யானை யுருமுக்குர லோடை யானை" (சீவக. 7.); "ஓடாத தானை, நளனென் றுளனொருவன்" (நள. சுயம்வர. 18) 104. (பி-ம்.) ‘மடைவயிற்' இலை - மரத்துறுப்பினைச் சொல்லும் வாய்பாடு; தொல் மரபு. சூ. 87. பேர். மேற் 104. தேக்கிலையிலுண்ணுதல். அகநா, 107 : 10, 311 : 11, 103 - 5. "மான விறல்வேள் வயிரிய மெனினே, நும்மில் போல நில்லாது புக்குக், கிழவிர் போலக் கேளாது கெழீஇச், சேட்புலம் பகல வினிய கூறிப், பரூஉக்குறை பொழிந்த நெய்க்கண் வேவையொடு, குரூஉக்க ணிறடிப் பொம்மல் பெறுகுவிர்"(மலைபடு. 164 - 9) 107. (பி-ம்.) ‘வானமடி' என்றும் கொள்ள இடமுண்டு. 110. (பி-ம்.) ‘வளையெயிற்றேன வரவு' 109 - 10. ஏனக்கொம்பிற்கு அகத்திப்பூ: "அப்பன்றியைக் கொன்றருளி அதன் கொம்பைச் செவ்வகத்திப் பூவாகச் சாத்தி யருளின கதை"(தக்க. 630, உரை) 108 - 10. பயம்பினிருந்து ஏன வேட்டையாடுதல்: "சேணோனகழ்ந்த மடிவாய்ப் பயம்பின், வீழ்முகக் கேழ லட்ட பூசல்"(மதுரைக். 294 - 5)
|