151. கல்லென் சுற்றம் கடு குரல் அவித்து - கல்லென்னும் ஓசை படக் கத்தும் வேட்டைநாய்களுடைய கடிய குரல்களை அடித்துமாற்றி,

152-2. எம் சொல்லல் ²பாணி நின்றனனாக - யாங்கள் வார்த்தை சொல்லுதலையுடையதோர் காலத்தைப் பார்த்துநின்றானாக,

கெடுதியுமுடையேனென்றனன் ; அதனெதிர் (142) யாங்கள் சொல்லே மாதலிற் கலங்கி (143) மெல்லியலீர், சொல்லலும்பழியோவெனச்சொல்லி (145) ஓச்சி (150) அவித்துச் (151) சொல்லற்பாணி நின்றனனாக (152) எனக் கூட்டுக.

இத்துணையும் ³எளித்தல் கூறினாள்.

153-4. இருவி வேய்ந்த குறு கால் குரம்பை பிணை ஏர் நோக்கின் மனையோள் மடுப்ப - தினையரிந்த தாளாலே வேய்ந்த குறியகால்களையுடைய குடிலிலிருக்கும் மான்பிணையையொத்த பார்வையினையுடைய மனைவி எடுத்துக் கொடுப்ப,

155-6. தேன் பிழி தேறல் மாந்தி மகிழ் சிறந்து சேமம் மடிந்த பொழுதின்-தேனாற்சமைத்த கட்டெளிவையுண்டு மகிழ்ச்சிமிக்குக் காவற்றொழிலை மறந்தகாலத்தே,

156 - 8. [வாய்மடுத், திரும்புன நிழத்தலிற் சிறுமை நோனா, தரவுற ழஞ்சிலை கொளீஇ நோய்மிக்கு :]

இரு புனம் வாய் மடுத்து நிழத்தலின் சிறுமை நோனாது நோய் மிக்க - பெரியபுனத்தை வேழந்தின்று நொக்கிவிடுகையினாலே தப்பி நின்றது விளையும் சிறுமையைப்பொறாதே வருத்தமிக்கு,

159. [உரவுச் சினம் :]

உரவு சினம் அரவு உறழ் அம் சிலை கொளீஇ - பரக்கின்ற சினத்தையுடைய பாம்பையொத்த அழகினையுடைய வில்லை நாணேற்றி, 

உரவுச்சினம் (159) அரவுற ழஞ்சிலை கொளீஇ (158) எனப் பின்னே கூட்டுக.

⁴பாம்பு, வடிவிற்கும் கொலைத்தொழிலுக்குமுவமை.

1இங்கே கூறப்படும் மதக்களிற்றின் இயல்பு, "அயறசும் பிருந்த வந்த ணாற்றத்து, மதக்களி சுவைக்கு மணிநிறப் பறவைத், தொகைத் தொழி லோப்புந் தகைச்செவி" (பெருங். 1. 58:12 - 4) என்பதனாலும் அறியப்படும்.

2பாணி - காலம் ; பெரும்பாண். 433 ; "தெரியிழை மகளிர் பாணி பார்க்கும்" (புறநா. 209:17)

3(பி-ம்.) ‘வேட்கை'

4 "அரவின் பொறியு மணங்கும் புணர்ந்த உரவுவில்" (கலித். 50:6 - 7) என்பதில் இங்கே கூறிய உவமை வகைகளின் பொதுத் தன்மை கூறப்படுதல் காண்க.