251. குறிஞ்சி

	நெடு நீர் அருவிய கடும் பாட்டு ஆங்கண்,
	பிணி முதல் அரைய பெருங் கல் வாழைக்
	கொழு முதல் ஆய் கனி மந்தி கவரும்
	நல் மலை நாடனை நயவா, யாம், அவன்
5	நனி பேர் அன்பின், நின் குரல் ஓப்பி,
	நின் புறங்காத்தலும் காண்போய், நீ? என்
	தளிர் ஏர் மேனித் தொல் கவின் அழிய,
	பலி பெறு கடவுட் பேணி, கலி சிறந்து,
	நுடங்கு நிலைப் பறவை உடங்கு பீள் கவரும்;
10	தோடு இடம் கோடாய், கிளர்ந்து,
	நீடினை விளைமோ! வாழிய, தினையே!	உரை

252. பாலை

	''உலவை ஓமை ஒல்கு நிலை ஒடுங்கி,
	சிள்வீடு கறங்கும் சேய் நாட்டு அத்தம்,
	திறம் புரி கொள்கையொடு இறந்து செயின அல்லது,
	அரும் பொருட் கூட்டம் இருந்தோர்க்கு இல்'' என,
5	வலியா நெஞ்சம் வலிப்ப, சூழ்ந்த
	வினை இடை விலங்கல போலும்-புனை சுவர்ப்
	பாவை அன்ன பழிதீர் காட்சி,
	ஐது ஏய்ந்து அகன்ற அல்குல், மை கூர்ந்து
	மலர் பிணைத்தன்ன மா இதழ் மழைக் கண்,
10	முயல் வேட்டு எழுந்த முடுகு விசைக் கத நாய்
	நல் நாப் புரையும் சீறடி,
	பொம்மல் ஓதி, புனைஇழை குணனே!	உரை

253. குறிஞ்சி

	புள்ளுப் பதி சேரினும், புணர்ந்தோர்க் காணினும்,
	பள்ளி யானையின் வெய்ய உயிரினை,
	கழிபட வருந்திய எவ்வமொடு பெரிது அழிந்து
	எனவ கேளாய், நினையினை, நீ நனி:
5	உள்ளினும் பனிக்கும்-ஒள் இழைக் குறுமகள்,
	பேர் இசை உருமொடு மாரி முற்றிய,
	பல் குடைக் கள்ளின் வண் மகிழ்ப் பாரி,
	பலவு உறு குன்றம் போல,
	பெருங் கவின் எய்திய அருங் காப்பினளே.	உரை

254. நெய்தல்

	வண்டல் தைஇயும், வரு திரை உதைத்தும்,
	குன்று ஓங்கு வெண் மணற் கொடி அடும்பு கொய்தும்,
	துனி இல் நல்மொழி இனிய கூறியும்,
	சொல் எதிர் பெறாஅய் உயங்கி, மெல்லச்
5	செலீஇய செல்லும் ஒலி இரும் பரப்ப!
	உமணர் தந்த உப்பு நொடை நெல்லின்
	அயினி மா இன்று அருந்த, நீலக்
	கணம் நாறு பெருந் தொடை புரளும் மார்பின்
	துணை இலை தமியை சேக்குவை அல்லை-
10	நேர் கண் சிறு தடி நீரின் மாற்றி,
	வானம் வேண்டா உழவின் எம்
	கானல்அம் சிறு குடிச் சேந்தனை செலினே	உரை

255. குறிஞ்சி

	கழுது கால் கிளர ஊர் மடிந்தன்றே;
	உரு கெழு மரபின் குறிஞ்சி பாடி,
	கடியுடை வியல் நகர்க் கானவர் துஞ்சார்;
	வயக் களிறு பொருத வாள் வரி உழுவை
5	கல் முகைச் சிலம்பில் குழுமும்; அன்னோ!-
	மென் தோள் நெகிழ்ந்து நாம் வருந்தினும், இன்று அவர்
	வாரார்ஆயினோ நன்றுமன்தில்ல-
	உயர் வரை அடுக்கத்து ஒளிறுபு மின்னிப்
	பெயல் கால்மயங்கிய பொழுது கழி பானாள்,
10	திருமணி அரவுத் தேர்ந்து உழல,
	உருமுச் சிவந்து எறியும் ஓங்கு வரை ஆறே!	உரை

256. பாலை

	நீயே, பாடல் சான்ற பழி தபு சீறடி,
	அல்கு பெரு நலத்து, அமர்த்த கண்ணை;
	காடே, நிழல் கவின் இழந்த அழல் கவர் மரத்த,
	புலம்பு வீற்றிருந்து நலம் சிதைந்தனவே;
5	இந் நிலை தவிர்ந்தனம் செலவே: வைந் நுதிக்
	களவுடன் கமழ, பிடவுத் தளை அவிழ,
	கார் பெயல் செய்த காமர் காலை,
	மடப் பிணை தழீஇய மா எருத்து இரலை
	காழ் கொள் வேலத்து ஆழ் சினை பயந்த
10	கண் கவர் வரி நிழல் வதியும்
	தண் படு கானமும் தவிர்ந்தனம் செலவே.	உரை

257. குறிஞ்சி

	விளிவு இல் அரவமொடு தளி சிறந்து உரைஇ,
	மழை எழுந்து இறுத்த நளிர் தூங்கு சிலம்பின்,
	கழை அமல்பு நீடிய வான் உயர் நெடுங் கோட்டு
	இலங்கு வெள் அருவி வியன் மலைக் கவாஅன்-
5	அரும்பு வாய் அவிழ்ந்த கருங் கால் வேங்கைப்
	பொன் மருள் நறு வீ கல்மிசைத் தாஅம்
	நல் மலை நாட!-நயந்தனை அருளாய்,
	இயங்குநர் மடிந்த அயம் திகழ் சிறு நெறிக்
	கடு மா வழங்குதல் அறிந்தும்,
10	நடு நாள் வருதி; நோகோ யானே.	உரை

258. நெய்தல்

	பல் பூங் கானல் பகற்குறி மரீஇ
	செல்வல்-கொண்க!-செறித்தனள் யாயே-
	கதிர் கால் வெம்பக் கல்காய் ஞாயிற்றுத்
	திருவுடை வியல் நகர் வரு விருந்து அயர்மார்,
5	பொற்றொடி மகளிர் புறங்கடை உகுத்த
	கொக்கு உகிர் நிமிரல் மாந்தி, எல் பட,
	அகல் அங்காடி அசை நிழல் குவித்த
	பச்சிறாக் கவர்ந்த பசுங் கட் காக்கை
	தூங்கல் வங்கத்துக் கூம்பில் சேக்கும்
10	மருங்கூர்ப் பட்டினத்து அன்ன, இவள்
	நெருங்கு ஏர் எல்வளை ஓடுவ கண்டே.	உரை

259. குறிஞ்சி

	யாங்குச் செய்வாம்கொல்-தோழி!-பொன் வீ
	வேங்கை ஓங்கிய தேம் கமழ் சாரல்,
	பெருங் கல் நாடனொடு இரும் புனத்து அல்கி,
	செவ் வாய்ப் பைங் கிளி ஓப்பி, அவ் வாய்ப்
5	பெரு வரை அடுக்கத்து அருவி ஆடி,
	சாரல் ஆரம் வண்டு பட நீவி,
	பெரிது அமர்ந்து இயைந்த கேண்மை சிறு நனி
	அரிய போலக் காண்பேன்-விரி திரைக்
	கடல் பெயர்ந்தனைய ஆகி,
10	புலர் பதம் கொண்டன ஏனற் குரலே?	உரை

260. மருதம்

	கழுநீர் மேய்ந்த கருந் தாள் எருமை
	பழனத் தாமரைப் பனிமலர் முணைஇ,
	தண்டு சேர் மள்ளரின் இயலி, அயலது
	குன்று சேர் வெண் மணல் துஞ்சும் ஊர!
5	வெய்யை போல முயங்குதி: முனை எழத்
	தெவ்வர்த் தேய்த்த செவ் வேல் வயவன்
	மலி புனல் வாயில் இருப்பை அன்ன, என்
	ஒலி பல் கூந்தல் நலம் பெறப் புனைந்த
	முகை அவிழ் கோதை வாட்டிய
10	பகைவன்மன்? யான் மறந்து அமைகலனே!	உரை