கட்டிக்கொண்டான். தலையில் நாரால் தொடுக்கப்பட்ட பூமாலையை
யணிந்தான். சோறு சமைக்கும் மட்பானையைத் தோளிற் கொண்டான்.
தான் இருந்த மன்றத்தின்கண் நின்ற வேம்பின் பூ மழைத்துளி போல்
உதிர, அவ்விடத்தினின்றும் நீங்காமல், வேறு இன்றியமையாது செய்தற்குரிய
செயலையும் செய்ய விரும்பாது பொருளே விரும்பிய வுள்ளத்தனாய்
நெடுஞ்செழியன் இருக்கும்போர்க்களம் நாடி வழிகள் பல கடந்து சென்று
அவனைக்கண்டு, “வில்லேருழவின் நின்நல்லிசையுள்ளி, நின்பாற் பெறலாகும்
புகர்முக முகவைக்கு வந்தேன்” என்று கூறுகின்றான். இப்பாட்டின் இடையே
சில அடிகள் சிதைந்து விட்டன.கிடைத்த ஏடுகளில் அவை காணப்படவில்லை.

     திணையும்  துறையு  மவை.  தலையாலங்கானத்துச்   செருவென்ற
பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனைக் கல்லாடனார் பாடியது.