கேதாரம் -1) என்ற தேவாரமும், "இண்டைச்சுருக்கும் தாமம்" (முருகர்
- புரா - 9) என்றதும் காண்க.

     எழுந்தருளிப்போயினார் - மறைந்தருளினார் என்ற பொருள் தரும்
மரபுவழக்கு.

     வண்டுவார்குழல் - அச்சமயம் மணமகளாரின் கூந்தல் அடியில்
அரிந்து எடுக்கப்பட்டமையின், இது குழலுக்கு இயற்கை யடைமொழி
மாத்திரையாய் நின்றது. பின்னர் இவர் கைப்பிடிக்குமுன் திருவருளால்
இப்பூங்கொடியார் புனைந்த மலர்க்குழலினை முன்னிருந்தவாறே
பெறப்போகும் நிலையின் குறிப்புமாம். மணமகளாரை வண்டுவார் குழலாராக
எண்ணினார் என்றலுமாம்.

     கைப்பிடிக்க - மணஞ்செய்ய, 885 பார்க்க. "நற்றவக் கன்னி யார்கை
ஞான சம்பந்தர் செங்கை, பற்றுதற் குரிய பண்பிற் பழுதினற் பொழுது
நண்ண" (திருஞா - புரா - 1236) என்றவிடத்து இதன் முதன்மை
தேற்றப்படுதல் காண்க.

     மணக்கோலம் கண்டவர்கள் கண்களிப்ப - 171 - 172-ம் பிறவும்
பார்க்க.

     கலிக்காமனார் - முன்னர் ஏயாபெருமகன்(881), ஏயர்கோனார் (883),
ஏயர்குலப் பெருமான் (885) என்றும், பின்னரும் ஏயர்குல மன்னவனார் (909)
என்றும் கூறும் ஆசிரியர் இங்கு அவரது பெயராற் கூறுதல் குறிக்கொள்க.
"ஏயருட" என்ற குடிப்பெயரும் காண்க. புகுந்தார் - திருமனையில் என்று
வருவித்துக்கொள்க.

     போயினார் - புகுத்தார் - இறைவர் எழுந்தருளிப் போயினதையும்,
மணமகனார் புகுந்ததையும் இவ்வொரு பாட்டில் நயம்படச் சேர்த்துக் கூறியது
இவ்விரண்டும் ஒரே காலத்தில் உடனிகழ்ந்ததனைக் குறிப்பதற்காம்.

     கைப்பிடிக்கும் - என்பதும் பாடம். 34

     900. (இ-ள்.) வந்தணைந்த....மன்னவனார் - வந்து சேர்ந்த ஏயர்கோன்
கலிக்காமனார்; மற்று...உவந்து - மனத்தாலும் நினைத்தற்கரியதாகிய அந்தச்
செயலை அங்குக் கூடியிருந்தவர்கள்பாற் கேட்டருளிப் புந்தியில் மிக
மகிழ்ச்சியடைந்து; புனிதனாரருள் போற்றி - இறைவர் செய்த திருவருளினைத்
துதித்து; சிந்தை தளர்ந்து - பின்னர் மனந்தளர்ந்து; அருள்செய்த...கேட்டு -
அருளிச் செய்த திருவாக்கின்றிறத்தினைக் கேட்டு. 35

     901. (இ-ள்.) மனம்...நீங்கி - மனந்தளர்ந்ததனால் உண்டாகிய துன்பம்
நீங்கியவராய்; வானவர்...மணம்புணர்ந்து - தேவதேவருடைய திருவருளினால்
முன்புனைந்திருந்த வண்ணமே மலர்களணிந்த கூந்தலினை வளரப்பெற்ற
பூங்கொடி போன்ற மணமகளாரை மணஞ்செய்து; தனம்...தலைசிறப்ப -
நிதிகளையாவர்க்கும் மிகக் கொடுத்துப் பெருங்கல்யாண மகிழ்ச்சி
உலகெங்கும் ஒங்கிச் சிறக்கச் செய்து; இனம்....சென்றணைந்தார் -
சுற்றத்தார்கூடிப் பெருக நிறையத் தமது மதில் சூழ்ந்த பழவூரினைச் சென்று
சேர்ந்தனர். 36

     இந்த இரண்டு பாட்டுக்களும் தொடர்ந்து ஒரு முடிபுகொண்டன.